9e etappe 5e dag Saint-Pastour--Castelmoron-s-L

Verslag 5e dag 9e etappe vredestocht met evangelisatie op 18-4 van Saint-Pastour naar Castelmoron-sur-lot

Hello-Bonjour-Hallo-Hola-Ola !

Hallo,
Allereerst Klaas, Theo, Auke en Annie, Ben, Bert, dankjewel voor je/jullie persoonlijke leuke, boeiende, bevestigende en ook wel komische reacties!!

Hallo allemaal,
Ik ben benieuwd wat jij persoonlijk van de Camino verslagen-belevingen vind?
S'il vous plait : REAGEER !
Een persoonlijke interactie is onderhoudend en goed, op en aanmerkingen zijn ook altijd welkom. Ik wil je verzoeken/uitdagen ook of weer eens te reageren en je bevindingen te communiceren...ik ziet er naar uit !

Hallo, dank voor je belangstelling! Je kunt desgewenst onderstaande tekst copieren om naar je eigen taal globaal te laten vertalen via Google translate!

Hello, thank you for your interest! If you wish, you can copy the text below to have your language translated globally via Google translate!
Kind regards, Willie Jacobs

Bonjour, merci pour votre intérêt! Si vous le souhaitez, vous pouvez copier le texte ci-dessous pour traduire votre langue dans le monde entier via Google translate!
Cordialement, Willie Jacobs

Hola, gracias por tu interés! Si lo desea, puede copiar el texto a continuación para traducir su idioma globalmente a través de Google translate.
Saludos cordiales, Willie Jacobs

Hallo, vielen Dank für Ihr Interesse! Wenn Sie möchten, können Sie den folgenden Text kopieren, damit Ihre Sprache global über Google Translate übersetzt wird!
Mit freundlichen Grüßen, Willie Jacobs

Olá, obrigado pelo seu interesse! Se desejar, você pode copiar o texto abaixo para ter seu idioma traduzido globalmente via Google translate!
Atenciosamente, Willie Jacobs

HALLO ALLEMAAL,

8:40 uur ben ik vertrokken nadat ik madam Marie uit dankbaarheid voor alle zorgzaamheid een omhelsing had gegeven op Camping Glaudes. Met ruim 15 kg vertrekken erg zwaar...maar als 'God niet mee mag lopen'...nog veel zwaarder....! Beveel iedereen aan ga een eigen Camino lopen, om meer met je authenticiteit te kunnen gaan doen en bij meer bij je echte zelf te kunnen komen...Volle zon terwijl de boeren hun akkers bewerken..ruimtelijke Franse schoonheid! Veel auto's bij woningen Man en vrouw zaten rustgenietend heerlijk samen in pyama op hun tuinDomein te le petit-dejeuneren. 9:22 heel-veel 'loslopende'kippen in heel groot hok met ventilatoren.

100% IN DE BELEVING AANWEZIG
In het bijzonder deze Camino-etappe laat me ervaren hoe aangenaam het is om echt in het moment zo veel mogelijk 100% in de beleving aanwezig te kunnen zijn. Daardoor denk ik dat het goed is om bij de volgende etappe óók te gaan uitproberen om niet tijdens de dagtocht aantekeningen te maken maar daarna het verslag van die dag meteen in documenten te gaan opschrijven, vanwaar ik het kan kopieren naar mijn weblog, en zonder schuldgevoelens als het er een dag niet van zou komen. Vandaag tot nu toe heel goede markeringen. Geen persé tot daar komen doel of ander persé doel, geeft ontspannend genieten van de veelzijdige sublieme schoonheid van de Schepping, waarin bijvoorbeeld de bloemen een bijzonder aspect van de Liefde communiceren dat niet onder woorden te brengen is...Hier nu tussen en op de heuvels de energiegevende spiritualiteit bevorderende gele koolzaadvelden. Nu ik in Bergeijk woon, waar ik momenteel weer bezig ben om alle dagverslagen van de 9e etappe zo gauw mogelijk op de weblog te kunnen plaatsen, denk ik : goed om ook weer eens een gedicht erbij te vermelden....ik heb gezocht en kwam uit bij de gedichten bundel De Weerspiegeling van Sjaak de Wit een goede bekende van mij.

DE WEERSPIEGELING:

Altijd een passant, altijd op reis.

Een innerlijke drang die zo groot is.

Reizend door de wereld, reizend door de tijd,
reizend door me zelf.

Reizen om te groeien,
gespiegeld worden door mensen en belevingen.

Elke keer jezelf terugvinden om te beseffen.
Ik ben een passant.

SUBLIEM LELIJK-EENDJE
10:08 Dode mus oprug op weg.... Je komt momenteel hier zelden iemand tegen, alle ruimte voor harmoniëren met de natuur buiten en in je met vogels en kabbelende beekjes. Als natuur en gezelligheids mens, besef ik soms\regelmatig ook wel het gemis van levens-maatje waarmee alles te becommuniceren en delen is, hierdoor wordt het papier een beetje een alternatief maatje en schrijf ik ook meer op. Bij hoge bomen met hondengeblaf in de verte neem ik eerst een stuk fruit voodat ik ga pauzeren. Bij zo'n 20 graden en zonnig weer zonder regen is het heerlijk wandelen. Gaandeweg hoor is sterker het geluid van houtzagen met handkracht. In de buurt van een kasteel zie ik een bord van Pinel bejaardenhuis erop en even verder een krasse madam haar rollator vooruit duwend haar dagwandeling maken...Ik houd een korte pauze met in ieder geval stuk puur-schocolade hazelnoot erbij haha. Nachtegaal overweldigd met zijn welluidende klanken-voortbrenging. Ik ervaar een gestadig zwaarder wordende dagtocht als de klokkentoren in het nog onbekende dorpje 16 uur aangeeft. Fief voorbij komend subliem lelijk-eendje, geeft het wegbeeld wat ogenblikken, een ro-man-tisch cachet! Zou die ook in het dorpje zijn waar ik een goede overnachtingsplek kan vinden...? Vijf Gendarmeries in 2 voertuigen rijden voorbij terwijl ze me geheel opnemen...geeft me een beetje gevoelens van: zou ik toch nog meer op mijn kerfstof hebben staan dan dat ik al wist...haha!??

FOTOOS GEMAAKT EN HANDEN-SCHUDDEN
Ik kom rond 16:30 uur in een winkelstraat Castelmoron-sur-lot tevens gewenste eindbestemming binnen gelopen waar ik aan de zijde van een winkel een vrouw en leeftijdgenoot in een geparkeerde auto met openraam zie ztitten. Ik spreek haar aan en vertel mijn status, doel en waar de Marie is. Ze komt uit de auto wijst naar de richting van Le Marie/gemeentehuis en begint daarna fotoos te maken. Ze stelt zich zelfs voor, wauw wat een aandacht en belangstelling in ene... Ik neem een traktaat en schrijf er als extra mijn @mailadres op om na mijn verzoek haar fotoos naar toe te kunnen sturen. Haar man komt uit de winkel, ze communiceert naar hem een aantal Franstalige woorden, waarna wij elkaar ook de handen-schudden. Wat een bijzonder, leuke en fijne 'spontane' eerste kennismakingen, het voelt goed om zo gewaardeerd te worden! Kom voor mijn status en doel aan in het gemeentehuis, waarna ze hun uiterste best gaan doen om op mijn verzoek een pelgrims-overnachtingsplaats te vinden. In de stad is er geen één officiële...Er wordt er een aangeboden 20 km verderop waar ik zelf naar toe mag wandelen of anders moet zien te geraken....Ik reageerde verbaast dat er door een stad waar de Camino via de GR 654 door-heen-loopt en gemarkeerd is géén enkele overnachtingsplek voor pelgrims is. Dat raakte de vrouwelijke ambtenaren zichtbaar, mogelijk tot schaamte toe, mede daarom gingen ze nog meer zoeken. De nog enig mogelijke Chambre D'hotes in omgeving is gesloten...Ik geef als dank voor het verzette werk een traktaat, waarna er vriendelijk afscheid genomen wordt, en ga de straat weer op. Spreek hiervoor Gendarmerie aan, even later een man die hevig naar alcohol ruikt en schenk hem een traktaat, waarna ik even later naar een dame van een grote bloemenzaak ga, het stellige wat ze na het vriendelijk communiceren van mijn hulpvraag voor een overnachtingplek luid en duidelijk antwoordde was NÓ !! Toch wil ik erin blijven geloven...in wat er geschreven staat 'Zoekt en gij zult vinden'...Ik ga er voor verder naar een pensionaris op een zitbank, hij verwijst naar de eigenaar van een dichtbij-gelegen restaurant die veel mensen kent, maar dat is gesloten. Als ik de pensionaris een traktaat gegeven heb, ga ik meteen verder voor mijn doel...want de tijd gaat ook voort richting de nacht!!

SOUHAILA
Even verder gaat mijn hulpvraag naar een meisje wat komt aanfietsen en er vriendelijk uitziet, als ik haar aanspreek is ze open & dienstbaar. Ze lijkt een moslima, ik krijg leuk contact als ik vertel waar ik vandaan kom en wat mijn doel is, het lijkt me 'n bijzonder lief mensje, haar naam is Souhaila. Ze weet niet direct iets. Op het moment dat ik haar een traktaat geef, komt haar vriendinnetje aanfietsen en die wil ook écht hetzelfde krijgen...haha dus twee trataten tegelijkertijd kan ik aanrijken!!

LOT
Het stadje Castelmoron ligt aan een rivier, vandaar dat er achter de naam nog sur-Lot staat. Ik wil naar die rivier Lot met een zeer bijzondere de vaak gehoorde of gelezen naam Lot graag gaan kijken, mogelijk tref ik daar een 'wegwijzer naar mijn doel'. De rivier blijkt nogal breed met mooie doorkijk onder de brug waarlangs ik zit. Het is een genoegen om daar te zijn er wordt al gezwommen en ook muziek gemaakt waaronder harp gespeeld...sprookjesachtige gedachten krijg ik erbij. Ik maak van deze superplek en gelegenheid gebruik om de fijne leden van de 2 wekelijkse 'kring' waar ik bij ben van : www.nieuwlevenweert.nl een up-date over wat belevingen met de groeten te sturen. Na deze a/d rivier vertoeving heb ik weer wat nieuwe energie opgedaan om volhardend voor mijn slaapplek-doel te gaan! Het is inmiddels een stuk later geworden, ik zie een man op een stoel bij het restaurant, buiten een sigaret roken....

ONVERWACHTE-NIEUWE ERVARINGEN
Tijdens een EIGEN-Camino en/of wandelweken kun jij-zelf ook allerlei nieuwe ervaringen opdoen wat tevens een groei, avontuur en leerproces voor jezelf is....!!
...Bij navraag bleek het cafégedeelte v/h restaurant zojuist wel open te zijn gegaan, en volgens de man kent de eigenaar veel mensen. Nadat ik met hem gesproken had, verleende hij direct medewerking en bevool aan naar de Presberitaanse kerk te gaan, enkele honderden meters er vandaag. Daar ben ik meteen naar toe gegaan. Nadat ik de bel van de pastorie geactiveerd had werd er opengedaan door een grote Afrikaanse broeder. Hij reikte mij meteen zijn hand bij zijn warme vriendelijke blik. Nadat ik me als pelgrim met een hulpvraag voor overnachting had kunnen voorstellen werd mij een stoel aangeboden. Er werd kort daarna voor een mogelijkheid gebeld naar een Nederlander die al heel lang in Frankrijk in de buurt woont. Op het antwoordt moest nog gewacht worden.

LEFFE BLOND ÉN GOUDRENET-APPEL
Om de tijd te overbruggen kreeg ik een Leffe Blond aangeboden, een lievelingsbier... wauw, en dat nogwel in een pastorie, natuurlijk wel super heerlijk voor mijn Bougondische aspecten... na zo'n grote lichamelijke inspanning! Toen hij het bier kwam brengen had hij er ook een Goudrenet-appel, mijn lievelingsappel, met een schilmesje bij gelegd. Een Unieke ontspannend-verkwikkende geste. Nadat ik de leffe Blond met een opener met de afbeelding van de Paus geopend had, ervoer ik er ook een binnenpretje bij...met de gedachte hoe is het mogelijk dat zoiets ook nog bestaat.....Een onvergetelijk pelgrim-genoegen, maar in het bijzonder een zeer aangenamene betuiging van naasten zijn en liefde. Hierdoor wordt de Wereld écht een beetje mooier!! In de loop der tijd werd het duidelijk dat ik om 20:45uur voor de overnachting wordt opgehaald door René Struyk. Daar er geen eetpunt in Castelmoron open is, kon ik ook nog met de grote donkere man die óók de pastoor blijkt te zijn, mee-eten. Hij deelde al zijn heerlijke eten met me in een keuken-setting, waarbij ik ook mijn eten uit de rugzak deelde... ! Ook bij het thee drinken kon ik hem verder vertellen over mijn Camino passie en vredes-evangelisatie doel en óók hem een Franstalig traktaat aanbieden. Ik ervoer het als een heel gezellig-ontspannen broederlijk genoegen en geheel nieuwe ervaring die deze etappe mede zo bijzonder maakt!!

VARKENSBOER
Om 20:45 wordt ik opgehaald door René Struyk en maken we voor het eerst kennis. Hij is van oorsprong Nederlander en spreekt met een duidelijk Frans accent, die eens met zijn ouders immigreerde. Ik neem zeer dankbaar en met veel respect afscheid van de pastoor. Mijn grote rugzak en stok wordt in de bak van de pick-up transportauto van René die varkensboer blijkt te zijn, gelegd. Op dit uur moet hij nog gaan eten. René is de diaken van de Presberitaanse kerk en zijn vrouw diacones. Als we aankomen wordt ik voorgesteld aan haar en aan 4 van hun mooie-leuke kleinkinderen, waarvan er als nu regelmatig van logeren. Zijn vrouw is lerares, er hangt een warme familiale sfeer met belangstelling voor hun gast....Onderwijl ze eten, drink ik bij hun aan tafel thee met stroopwafel en later ook met René hun huisbier. Er is met oprechte belangstelling voor elkaar een fijne open-eerlijke ontmoeting, René blijkt ook als ik, in 1952 geboren te zijn. Ondanks dat hij al ruim 40 jaren in Frankrijk woont houd hij ook nog een aantal Nederlandse (eet)gewoontes aan. Hij vind het heel prettig om weer eens volop Nederlands, waarvan hij ook verleerd is, te kunnen spreken! Er wordt ook over allerlei andere levenaspecten enthousiast gesproken, in het bijzonder de grote Zegen die het is om naarmate men ouder wordt nog zo gezond en vitaal te kunnen leven...Ik mag hen een traktaat met webloggegevens aanbieden en vraag hun adres en e-mailgegevens. Er is ook aan de nacht gedacht waarvoor ze op zolder al een goede slaap-rust plek hebben voorbereid. Als ik met René de trap op ga en de laaste instructies ontvang ivm licht en toilet gebruik merk ik duidelijk hoe zorgzaam ze alles voor hun pelgrim-gast bereid hebben. Er werd nog een tijd voor Petit-déjeuner afgesproken, waarna we kort daarna elkaar Trés bonne nuit hadden toegezegd, en ik de wekker zette en in de pyama klom....

DANK
Dank voor je aandacht, waarbij ik wens dat jij écht ook wat van het op Camino zijn gevoel ervoer....!!

ik zie uit naar je reacties !!!
Hartelijke groeten en tot het volgende verslag!

Willie Jacobs