Bil-Katja en Fhilp, Prémery MERCY, zang Merel.....

In Guipy

17e dag 6e etappe
maandag 16 mei 2011

Om ook de anderstalig geïnteresseerde de verslagen zo goed mogelijk te kunnen laten vertalen met bijvoorbeeld www.GoogleTranslate.com heb ik gekozen om geen afkortingen meer te gebruiken en minder dialect!

Ik wens je veel lees-rust en mee-beleef plezier toe!
Willie





Vanuit de tent op het domain http://www.domaine-ainay.com/nl/index.html een Bonjour!

Hoe laat ik ben opgestaan weet ik niet, want gisteren heb ik mijn laatste sms verstuurd en om 9u was de batterij van de gsm helemaal leeg , de oplader elders achtergelaten… hebbende…..!
Nadat ik mijn overnachtingspullen e.d. weer in de rugzak gekregen heb……nodigt het heerlijke weer aan de opening en oostzijde van de tent mij uit om te ontbijten in de toenemend koesterende zon.
Ik heb nog een van thuis meegebracht Rooibos theezakje en omdat er hier ook warm water bij de wastafels is neem ik een plastiek flesje, doe het zakje erin en water erbij, het kleurt wat en proef een beetje naar thee, maar is wel warm en beter dan het koude water in de ochtend..! Ondertussen lees ik ook de geest-opbouwende tekst uit mijn dagboekje en over denk daarbij of ik de een derde fles wijn wel/niet mee ga dragen als slaapmutsje voor de komende nacht. Ik zie de Camper buurman voorbij komen en neem de fles mee, en vraag of ze wijn drinken, ja we zijn echt wijndrinkers en drinken dat vaak, nou……… hij was er zichtbaar blij mee, bedankte met handdruk en wenste een hele goede verdere tocht toe….. Het is nog vroeg en bij het Chateau zie ik nog geen activiteiten, en daar ga ik ook niet op wachten om eventueel de 3-5 euro’s te kunnen afrekenen, ik stuur in iedere geval wel een bedank als ik weer thuis ben. Aan de achterzijde door de velden verlaat ik Domain d’Ainay op weg naar Saint Sévérien.

Een reiger zorgt voor afwisseling en vlieg ’n stuk mee, door 1x voorbij en verderop nog 2x over te vliegen(afscheid). In Sancenay moet ik 700m. teruglopen, omdat ik de richting die de pijltjes bedoelde anders begreep!

Als ik Langs‘n drukke weg loop zie ik rechts bij een weiland 2 lammetjes onder prikkeldraad doorkomen met geluiden om via de sloot de drukke verkeersweg op gaan, ik schrik ervan, links van deze weg een steeds harder geblér van de ouders/voogden in een andere wei, ik begeleid ze de weg over totdat ze weer verenigd zijn……………..,opgelucht ga ik mijns weegs! Tijd voor lunchpauze die ik dit keer neem tegen een helling van een huis met een wit hekwerk in de zon, zo kan de was ook nog nadrogen…! Op de D977 richting Prémery loop ik 5-7km.( tot nu toe het langste stuk langs een weg met regelmatig personen en vrachtverkeer, vaak over asfalt, soms door de berm. Als ik in Mousy de afslag neem naar de D 107 kom ik tegelijkertijd ook op de fietsroute “de oude wegen”. Bij een kruising van wegen neem ik een korte pauze op een klein pleintje, even daarna komen er 2 fietsers aan op doorreis. We groeten elkaar en krijgen leuk contact, we nemen wat tijd voor elkaar, het zijn Bil en Katja uit Kerkenveld in Nederland op weg met tent naar Santiago de Compostela. Bil heeft al meerdere grote fietstochten gemaakt en hoopt het nog lang te kunnen blijven doen, naarmate de levensjaren meerder zijn in aangepaste vorm!! Als Bil verteld dat hij tot voor kort ook altijd lang haar had maar in verband met de helm die hij nu veiligheidshalve moet dragen het heeft ingekort/aangepast, ervaar ik mijn lange grijze haardos als een extra zegen. Ik vertel dat ik het leuk vind dit te horen en dat er ook mensen zijn die het niet mooi vinden, waaronder mijn tweelingzus waarvan ik nagenoeg altijd tijdens een ont-moeting te horen krijg, dat het zo…. afschuwelijk is…… waarop Katja meteen zei:nee, het staat je echt goed, het past helemaal bij jouw! En zo blijft het natuurlijk voorlopig nog wel/langer staan…….!!?

Als we dan bijna afscheid willen gaan nemen, komt er van de andere kant een andere grote route fietser aanrijden en hij stopt, hij ziet eruit alsof hij Nederlands kan verstaan en even later horen we dat hij Filip de Meulemeester uit Tielt Belgié is en terug fiets vanaf Santiago de Compostela. Filip viel het vooral op dat als je als fietser alleen gaat, er maar weinig mensen zijn die echt belangstelling tonen/hebben. Ik maak een foto van dit voor ’n half uur geleden van hun bestaan niet wetende, onverwachte drietal ! Na ’n paar minuten gaan Katje en Bil er vandoor….. en blijf ik nog wat langer met Filip praten over de tocht, mijn weblog waar hij interesse in heeft en zijn Koga Myata fiets…., hij kan me precies vertellen dat het op de route nog +- 37 km. is naar Nevers, mijn eindbestemming deze etappe.

Deze wetensschap zet mij nu aan om vandaag toch nog wat langer door te lopen zodat ik morgen mijn laatste wandeldag, een kortere route heb en wat extra tijd in Nevers. Voordat we afscheid nemen geef ik hem een traktaat met mijn weblog+e-mailadres, waarop hij zou reageren nadat ik heel het verslag op de weblog geplaatst heb, ik hoop het te ontvangen! We nemen afscheid met fijne tocht en wel thuis…!


Verder gaand onder het vol blauwe Hemeldek in de volle zon probeer ik met de zonstand en mijn richtinggevoel en de richting die ik heen moet, in te schatten hoe laat het is. Ik kom bij een in opvallende en passende kleuren geschilderd huis waarbij zelfs de openbare bank vlakbij is meegenomen en maak er een foto van. Even verder lopend zie ik langs dat huis een man net uit de auto stappen en ik wenk, ga naar hem toe en wijs op zijn horloge, 16.15u nou dat is 1 uur later dan ik dacht/hoopte. Hij vraagt of ik wat wil drinken, ja ‘n vriendelijke geste sla ik in principe niet af! Jus d’ oranjes... is ook nog een Frans woord en betekent sinaasappelsap en dat was het ook….klok klok en nog wat anders,.. in een keer naar binnen dat is weer eens duidelijk anders dan water. Hij was gepensioneerd,vertelde wijzend dat er daar en daar vlakbij Nederlanders wonen, vond de tocht bijzonder,…..nog een glas, no mercy. Hij vind hij wel leuk als ik vraag om een foto te mogen maken, maar ziet er niet op zijn paasbest uit,waarop ik zeg no problem en ga met mijn rechterhand naar mijn hart, om te communiceren dat het vooral om zijn goed hart gaat. Bon route, Viva La Vie….!!

Ik ga verder, op weg naar Prémery waar ik inkopen hoop te doen.
Al vaak zoals hier kom ik ook veel putters/distelvinken tegen, ze maken een typisch geluid maar zijn heel kleurrijk getekend. Gaandeweg denk ik vaker hoe/waar vannacht verblijven. Prémery is eigenlijk toch na deze tocht van 29km. het uiterste einddoel van deze dag zegt mijn gezonde verstand…nu.. waarbij ook de kans blijft dat ik toch woensdag al naar huis kan terugreizen..!


In Prénery 17u.aangekomen volg de route tot bij het office du toerisme gemeentehuis, daar naar toe komt een fijngebouwd, pientere, nette wat minder jonge dame me tegemoet die me aanspreekt. Ik vertel dat ik een pelgrimsovernachtingsplek zoek. Waarop ze zei dat ze zelf een Chambre D’hotes heeft voor 33 euro met een ontbijtje, waarop ik zei, dat ik eerst nog naar andere mogelijkheid wil zoeken. Ze loopt mee naar office du toerisme wat gesloten is. Nu dan naar het gemeentehuis, waar ze me ook bij wil helpen, onderweg zeg ik….. is dat (33Euro)…met dinee/soepee? Nee, dat kun je in een restaurant hier in de Ville doen.


Gemeentehuis

Daar aangekomen zien we 3 madammen actief achter een balie….., en wacht mijn beurt af. De rechter dame reageert, bonjour monsieur, bonjour madam, ik ben Willie Jacobs Nederlander en bezig met mijn pelgrimstocht naar S…. ik zoek een pelgrimskamer of overnachtingsmogelijkheid(en dat allemaal in het Frans!)daar reageerde ze sympathiek op en begon het over een caravan te hebben op een camping met 2,5 euro eigen bijdrage. Ik stem toe. Er wordt gebeld geen aansluiting, de chef komt er bij andere mogelijkheden om het te regelen worden uitgeprobeerd. Ik vraag aan de madam die mij nog steeds ter zijde staat hoe ze heet en ze verteld Bernadette Streiff, ze vraagt ook naar mijn naam. Ondertussen is er nog geen concrete mogelijkheid en zegt Bernadette, blijf maar rustig het komt goed, ze woont in de buurt van de camping en wil mij daar ook naar toebrengen, hier ruim 1 km. vandaan. De chef komt naar ons toe geeft mij een hand en kust Bernadette en wil mij nu met zijn auto naar de camping brengen, waarop ik van Bernadette afscheid neem. Omdat ze gastvrijheid wilde verlenen tegen betaling, maar in het bijzonder omdat ze me echt wilde helpen heb ik haar daar spontaan twee zoenen gegeven, zoals in hun cultuur gangbaar is.

Eens wilde ik er drie geven, zoals o.a.in Brabant en dat mocht absoluut niet, ik ervoer het alsof ze dachten dat ik ’n stap verder wilde; met vrijen of zoiets wilde beginnen……!

Als het zover geregeld blijkt te zijn dat ik met de chef naar de camping kan gaan bedank ik de 3 vrouwen en neem afscheid : Mercy Mercy , Viva La Vie ze lachen en stemmen er in toe!! Beneden gekomen gaat de chef in een sleutelkast kijken en zoeken, even later gaat hij bellen en nog eens goed daarin kijken, de sleutelkast gaat dicht en even later verlaten we samen definitief De Marie het gemeentehuis om vandaar richting zijn auto te gaan. Onderweg komt een jongere vrouw ons tegemoet met een bosje sleutels in haar hand, er wordt weer gekust en gesproken, ik bedank haar met een mercy en handdruk. De blauwe Renault station wagon gaat open achterin ligt er nog van alles, ik steek mijn bosstok erbij en de rugzak op de achterbank. Onder het rijden vraagt de chef of ik ook Duits spreek,want hij heeft zeven jaren Duits geleerd maar kan er nog maar heel weinig van. Zo kunnen we ook een aardig woordje communiceren. Bij de Camping Municipaal aangekomen, gaat hij eerst bij de receptie een deur openen om de caravan sleutel te kunnen pakken. Een eindje verder staat de kleine caravan met daarlangs een caravan met een Bulgaars kenteken. Ik wacht af, de sleutel past niet, chef gaat terug en komt even later met een gemeentelijke medewerker die ook een kijkje komt nemen, nu past de sleutel wel….of ik elektriciteit wil, nee, nou ja, het is wel makkelijk. Hij haalt een verlengsnoer, we gaan naar het aansluitkast, past niet het mist een koppelstuk. Kast dicht snoer terug. Chef vraagt of ik mee wil rijden naar de Super Marché, nee mercy …verder nadenkend…., toch wel, want het is toch nog ver lopen en dan bespaar ik de heenreis per voeten en tijd. Hij vraagt of ik de caravan wil afsluiten en bij het verlaten morgenvroeg de sleutel en het geld bij de receptie wil afgeven en als ze er niet zijn het in de brievenbus aldaar te doen? Oui !! Op naar de Super Marché de chef zet mij pal voor de ingang af, ik bedankt met een Grande Mercy Grande Mercy en een stevige handdruk, graag gedaan zei hij als laatste waarbij we zwaaiend afscheid namen.


Het is voorbeeldig en geweldig wat hij met zijn team er allemaal voor heeft gedaan voor het zover is als nu………, als dat geen Liefde is…….!??


Carrefour…..,het eerste wat me te doen stond gebood mij een Grande beveiligingsman: Rugzak inleveren waarvoor ik een soort tegoedbon in de plaats kreeg……..!Wat een assortiment…. ,waarvan ik een heel klein/groot beetje neem: ½ kilo Spaanse aardbeien, 1tomaat, notenbrood,koeken gevuld met appelmoes, op naar de kassa, alles op de lopende band. Madam begint te scannen, totdat ze bij mijn 1 tomaat zonder etiket in plastiekzakje komt en meteen roept : dat ik acuut die moet gaan wegen. Ik ren meteen snel terug langs de omheining en blijf met mijn linker korte broekzak aan een of andere metalen knop of uitsteeksel hangen en scheurt hierdoor meer dan de helft af…, waardoor er zicht komt op mijn Boxer sjort, niet ver van mijn ‘kruisheiligdommen’….! Daar loop /ren ik dan….. door de grote winkel met in mijn rechterhand de tomaat en de linkerhand op mijn bovenbeen om de ‘extra deur’ opening dicht te houden. Er lagen zoveel soorten tomaten in de rekken en op het weegapparaat maar een paar mogelijkheden, ik kwam er in korte tijd niet uit, werp die tomaat weer terug bij dun hoop en neem de plastiek zak met verkeerd etiket weer mee en het retour keren vangt aan……. !
Moet weer in de rij gaan staan met ‘met mijn plastiek zakje met etiket'. Ik gebaar als ik aan de beurt ben dat het niet gelukt is, ik reken de boodschappen af en ontvang een plastiek draagtas. Ik ontdek dat ik chocolade vergeten ben als souvenirs. Ik weer terug en heb het eerst eens goed bekeken hoe het werkt bij die tomaten. Nu bleek dat elk type een nummer had wat correspondeerde met het weegknoppen apparaat…, weer wat wijzer…, maar nu geen zin meer in tomaat…..! Ik kocht als souvenirs nog tabletten pure chocolade met kokos en ging verrijkt met 2 ½ kilo etenswaren richting Caravan, de veler indrukken dezer dag overdenkende!

Het viel me al op dat er in de omgeving bij de Caravan meerdere zangvogels zijn. In het bijzonder een Merel met in zijn repertoire Happy Birdday to you…. en dit geeft me ook echt een extra welkomstgevoel in Prémery !!

Mensen het zijn echt allereerst de kleine dingen die het doen, naarmate we deze ook opmerken en ervoor Bedanken, zullen we mijn inziens ook met de grotere… pas echt optimaal geluk ervaren, dit beleef ik tijdens een grote wandel tocht nog sterker dan in het drukke werkzame leven van alledag.

Om het overgewicht voor morgen in de rugzak te beperken was ik bij aankomst aan de Caravan de helft van de aardbeien, om ze als voorgerecht in de zon te gaan oppeuzelen. Tegelijkertijd ga ik aan de tafel met 2 stoelen mijn verslag schrijven en wat bijrusten met de voeten op de andere stoel…..met de nieuwe energie ga ik eerst de was doen die kan dan nog een hele tijd drogen in de felle zon op de laurierstruiken hierlangs. Ik rol mijn slaapzak al uit en leg mijn pyjama klaar en als extra haal ik de dikke coton-molton van het eenpersoonsbed af om hiermee straks te beginnen……,want het is nu zo warm voor een dozenslaapzak. Even nazien wat ik nog aan schone kleren heb, zodat ik in iedere geval de treinreis goedgeurend kan beleven. Geleidelijk aan naar het einde van deze etappe ervaar ik minder verschil tussen gebruikte en gewassen kleren, waarbij ’n geurtje ook wel het verschil kan maken.
En nu douche en op weg naar de stad die mij goed heeft ontvangen, voor een menu du jour. Op deze manier ben ik van plan het vaker te doen in de 7e etappe, zeker omdat ik dan zonder tent ga en zo het meest/gemakkelijkst met de plaatselijke mensen in contact kan komen en de sociale kant van de Fransen kan beleven,waardoor ik ze mogelijk ook beter kan begrijpen.

Het is mooi geweest en de zak wordt steeds zwaarder, op naar morgen de afscheids wandeldag in deze zesde etappe, waarbij regen is voorspelt met nog +- 30kilomeee-eeeee-eeee-eeters te gaan!

Er is hier ook ruimte genoeg voor ‘engelen’…… in de Caravan 1x 2 persoonsslaapplaats, 1x 1 persoonsslaapplaats.

Het is 19.25u. als ik aanvang met mijn ‘prefab’ Menu du jour, friet met stoofvlees en 0.25cl karaf rode wijn, brood en water, vandaag wil ik het simpel houden, om morgen eventueel een wat luxe afscheidsdiner te kiezen in Nevers met zijn vele restaurants. Ondertussen kijk ik op een groot televisie scherm het Franse journaal. Als ik om 21.15u ga afrekenen bij de chef spreekt van rechts mij een man aan die goed Engels spreekt, als hij hoort dat ik uit Nederland kom heeft hij veel lovende woorden over Amsterdam, Marken en Volendam. We spreken ook over mijn reisdoel/motieven. Hij besteld 1 witte wijn en de chef zet er nog een glas bij, samen toosten ze. Hij verteld o.a. dat ze ‘boy-friends’ zijn en dat Nederland een fijn vrij land is…., dat Philips altijd voor kwaliteit staat, maar dat Samsung tv’s nu beter zijn, waarop ik reageer dat het wereldconcern aanvankelijk opgebouwd werd met lampen en televisies en huishoudelijke apparaten maar dat het nu vooral medische, gezondheid ,huishoudelijke apparaten en verlichting is, en dat ze daarom de ontwikkeling van televisies afstoten……… Een leuk gesprek waarbij de boy-friend ook luistert. Bij het afscheid verteld hij dat hij het ‘n zeer aangename ontmoeting vond,we nemen gedrieën afscheid met stevige handdrukken………………


Nog even 1,5 km. lopen en ik kan weer ‘platte rust gaan nemen’. Aanvankelijk met het molton overtrek, na enige tijd toch de slaapzak erbij moeten halen, omdat het koeler is geworden dan ik verwachte………… de oogjes sluiten zich geleidelijk aan toe op weg naar een nieuwe nacht…………,morgen…??

Met dank voor je belangstelling!
Geluk voor nu!



Willie