A world of friends is a world of peace.....

Un monde d'amis est un monde de paix

Un mundo de amigos es un mundo de paz

Eine Welt von Freunden ist eine Welt des Friedens

Um mundo de amigos é um mundo de paz





Bonjour á tout!

Deze dag begint in Nevers

Laatste dag 6 etappe 2011

19e dag Woendag 18 mei

Omdat ik geen functionerende gsm/klok meer heb moest ik op gevoel en de geluiden van Philip, mijn naasten buurman opstaan en aan tafel gaan. Kort nadat hij naar beneden ging ben ik dus ook maar gegaan,om zeker niet te laat te komen! Deze Fransman blijkt al om 6.34u. beneden te zijn mede omdat hij er zin in heeft een grote dagtocht te gaan. We beginnen daarom maar wat vroeger met het ontbijt….. Hij is als Fransman zo klaar met zijn ‘petit déjeuner’ op zijn Frans en ruimt de tafel al af voordat ik, die meestal tijd neemt voor een stevig ontbijt klaar ben en wil nu niet moeilijk hierover doen. Ik heb bovendien nog ruim de tijd om wat lekkers te kopen voordat de trein gaat vertrekken. Ik heb Philip over mijn weblog verteld en hem ook een traktaat met gegevens gegeven. We vertrekken +- 7.20u. al,nadat we alles netjes afgewassen en opgeruimd hebben.
Onderweg komt een trimmende man naar ons toe en wenst Ultreia’toe en komt een praatje maken en vragen stellen over ons en onze tocht. Hierbij beveelt hij aan, net als gisteren een andere man, zeker naar de kopij van Saint Bernadette te gaan kijken die hier opgebaard is met museum, grot, souvenirs het is een soort bedevaartsplaats geworden. Nadat ik zover met Philip was meegelopen totdat ik zijn eerste Rood-Wit teken zag staan, mede omdat ik mogelijk in 2012 mijn 7e etappe op diezelfde plaats ga aanvangen, hebben we afscheid genomen daar en elkaar een goede Camino en fijn leven toegewenst.

Hierna ben ik de stad ingegaan om wat rond te kijken en kwam onverwacht bij het station aan. Daar naar binnen kijkend of de trein van 9.58u. naar Paris Bercy al vermeld staat, en dat was niet. Ook maar even kijken of er een horeca is om wat te drinken en te rusten. Er komt een man naar me toe die wil praten over de tocht naar Saint Jacques de Compostelle en komt met ’n tip. Onderwijl komt er een andere man en begint hier ook over, gisteren ook al belangstelling vanuit een auto. Het maakt het nog meer speciaal om zo +- 3.ooo km. vanuit Nederland door België, Frankrijk, Spanje te trekken. Ga het maar eens echt met een stukje uitproberen, al is het een stukje………! Een Oosterse wijsheid zegt:‘Zelfs een weg van duizenden mijlen begint bij een enkele eerste stap …… ‘. De terugtreinreis van Nevers naar Paris-Bercy begint op een aan de rijrichting tegenovergestelde zitplaats, met tegenover mij een heel aardige Fransman waar ik voldoende goed contact mee heb maar toch bijna geen woorden mee wissel, hier is het wel heel duidelijk dat min. 80% van onze communicatie via de lichaamstaal plaatsvindt…..! Het wordt me weer steeds duidelijker dat ik vanuit de rustgevende natuur in de wereldse en haastige economische wereld ben terechtgekomen. Deze treinreis verloopt erg snel in +- 2 uren terwijl ik er 17 dagen ‘over mocht doen’ van Reims naar Nevers…… te geraken!! Zo direct nog ‘overstappen’!?? naar Paris Gare-du Nord, hier heb ik +- 1 uur voor. Met de metro kaartautomaten menu’s is het zelfs voor de Franstalige regelmatig erg onduidelijk, bovendien zijn er maar weinig vertaalmogelijkheden. Het komt natuurlijk ook omdat er vaak maar weinig overstaptijd is om het goed te kunnen onderzoeken en lezen, en de mensen in rijen achter je staan te dringen……….! Ik vraag aan de chef of het stuk te lopen is want dat doe ik nog het liefste als er tijd voor is, maar het is volgens hem erg ver….wat nu?


Dan maar aan de ‘noodrem’= ’n taxi!
Ik zie een taxi en denk als het nu +- 15 euro kost dan heb ik het er voor één keer voor over, maar dan alleen als ik hiermee van de onzekerheid en het tressen af ben en zo op tijd kom….!
Er komt er een aanrijden, de chauffeur stapt uit en ondanks dat hij al met een klant bezig is vraag ik hem naar de mogelijkheid/prijs tot Paris gare du Nord, hij zegt max. 15 euro. De klant, een grote stevige man met Cowboy hoed hoort het aan en stelt voor om samen te rijden. Als het kan graag, omdat hij verder weg moet dan ik, stelt hij voor om mij eerst weg te brengen en dat gaat! De bagage wordt ingeladen, eerst de breekbare van de eerste klant. Deze spreekt goed Frans maar ook Engels, gaandeweg verteld hij desgevraagd dat hij Engelsman is. Er ontstaat een aangenaam & spontaan gesprek. Als hij hoort dat ik uit Nederland kom, wordt hij nog enthousiaster en verteld zelfs in steeds duidelijker Nederlands dat hij drie jaren in Amsterdam gestudeerd heeft en daarna bij het Nieuwsblad aldaar een baan heeft gehad en nog steeds veel van Amsterdam houdt! Er wordt sympathiek verder gepraat(want de chauffeur rijd nog steeds door) over verschillende wereldonderwerpen en dat hij boeken schrijft en freelance vertaler en vertolker is in Frankrijk voor een in Engeland wonende Engelse vriend die een design bureau heeft met Franse klanten.

Maar het belangrijkste vinden we samen, de communicatie tussen de mensen onderling en hun ontmoetingen zoals deze en dat het zo belangrijk is als mensheid in zijn algemeenheid!! Hij verteld: er leven veel mensen in een te kleine wereld, doordat ze hun naasten die ze gewoon zoals wij nu tegenkomen( en die vaak meerwaarden geven aan hun beider leven), niet willen/kunnen ontmoeten en zijn daardoor minder gelukkig. Als ik vertel over mijn vredestocht met het thema ‘wat verbind ons’ is hij er meteen helemaal weg van! We vinden beide dat het zo verrijkend is open te staan voor de ander.
Kort voor Paris Gare du Nord waar ik er uit moet, zegt hij dat we ieder 50% van de tot dan toe gereden kosten kunnen betalen(15Euro), dat vinden we samen ideaal. Maar nadat we gestopt zijn wil de taxichauffeur van mij de volle prijs 15 euro hebben, dat vinden we samen verwerpelijk en hij verteld dat keurig in het Frans aan de chauffeur, waarop er een discussie ontstaat. Gezien ons gespreksthema en daar we beide hierin vredelievend willen zijn hebben we het daarom toch maar geaccepteerd, ik betaal 15 euro en de Engelsman gaf mij 4 euro als bijdrage die hij haalde uit zijn ‘portemonnee’= een blikken sigaren doos en dat is sympathiek natuurlijk. Ik denk door deze ervaring aan Caroline Carter de vrouw van een van de Presidenten van de U.S.A., die de organisatie The Friendship Force heeft opgezet en waar ik ook eens actief lid van was. Haar thema was: ‘A world of friends is a world of Peace’. Ik geef hem ‘een petit souvenir’ in het Frans en een in het Engels. Met openhartige blikken en stevige handdruk nemen we in de auto afscheid, met als laatste de woorden ’It’s so oké ‘A world of friends is a world of Peace’ en met een ‘Jhaloom’ en een handopsteken…!


25 min voor vertrek ben ik daar en zie nog geen Voie/perron nr. op het bord staan,….van welk spoor mijn te nemen trein gaat vertrekken. Naarmate er spanningen oplopen moet ik vaker toiletteren, ook nu en daar heb ik mooi even de tijd voor. Op dit grote station ga ik opzoek, als ik de toiletten gevonden heb, kan ik met behulp van een betaalautomaat en automaten begeleidster bij de toiletten komen en daar voor 0,70 euro mijn gevoeg doen. Dat is relatief duur als je maar weinig achterlaat……(grapje)!!


Als de trein voor naar Brussel is aangekomen is het even zoeken, omdat de stoel/wagonnummers regelmatig in een andere trein op een andere plaats zichtbaar zijn. Ik ‘denk’ dat ik het gevonden heb als ik aan de raamzijde mag gaan zitten van een tweezitter waarvan de plaats daarnaast is bestemd voor een natuurlijk-beeldschone, zeer charmante jonge vrouw, vermoedelijk Engelstalig, die hier staat te wachten om de ‘raamzijdige’ de mogelijkheid te geven plaats te nemen. Ik had haar ook al 'opgemerkt'voor het vertrektijden bord ….. Ik vraag haar om eerst nog wat uit mijn rugzak te kunnen halen(lunch en evt. leeswerk) voordat ik plaatsneem, ze reageert heel beschaafd en blijft staande wachten(ondertussen denk ik o.a.: een ‘mooiere’ 6e etappe afsluiting kan ik niet hebben),als ik uiteindelijk hiermee klaar ben en naar haar toe wil gaan, staat er een bejaarde dame ‘mijn’ die zitplaats te claimen. Waarop ze reageert dat er ‘een meneer’ is waarvoor deze plaats is gereserveerd. Nadat ze beide haar ticket controleerde heeft de dame plaatsgenomen. Ik zag dat op afstand allemaal gebeuren en dacht aanvankelijk ‘als dat toch niet waar is’….. Ik nam mijn ticket en liep naar haar toe toen ze nog steeds langs haar stoel stond, op mij te wachten. Op mijn ticket stond wagon 7 stoelnr…21. en zij stond in wagon 6 met hetzelfde stoelnr.21 We lieten beide merken dat we de ‘verandering’ niet leuk vonden ! Bij het binnengaan van het wagon staat rechts nr.6 maar linksaf stond er niets waardoor ik dacht dat het 6e wagon daar doorliep…….! De stoel naast mijn echte gereserveerde plaats in een tweezitter werd niet door een andere persoon gebruikt waardoor ik mijn rugzak mooi daar kon neerzetten, zodat ik lekker tijdens het uitgebreid lunchen, de laatste stinkende Franse kaas toch nog in Frankrijk kon opeten en de nieuwe pas gekochte kaas kon uitproberen en verdere nog wat kon rommelen….! Dit wilde ik ervaren als een troost.
Hierna kon ik ook weer verder in mijn ANWB taalgids Frans. Als ik daar iets eerder dan verwacht genoeg van krijg omdat ik o.a. niet met het gezicht naar de rijrichting zit, en regelmatig aan het voorgaande denk,….denk ik eraan om toch nog naar de vrouw te gaan waarvan ik dacht dat ik aanvankelijk tijdelijk haar buurman mocht zijn om haar minimaal te vertellen en te vragen wat ik zou gedaan hebben als ik echt daar had gezeten. Ik worstel met het idee, maar het aspect van manhaftigheid wint het en ik sta op, ga uit mijn stoel en naar haar toe: maar haar stoel is onbezet, waarschijnlijk naar het toilet! Hier laat ik het voorlopig bij….!!

Het viel me op dat ik in Frankrijk beduidend meer mannen met baarden zag. Als we na een snelle reis met de Thallys in Brussel Midi arriveren, wacht ik na het uitstappen nog even om te zien of ik haar nog zie, en of ze ook dezelfde kant op moet. Even daarna zie ik haar en blijkt dat ze wordt afgehaald door en andere vrouw………………….! Inderdaad alles heeft zijn tijd!!!
Op naar de kaartverkoop, een geheel nieuwe ruimte wat heel eigentijds/trendy is vormgegeven/ingedeeld. Er komen vele mensen, hier moet iedereen op een apparaat vooraf een keuze maken ,welke service men wenst, waarna er een nummertje op papier komt om het in goede orde te kunnen laten verlopen. Als ik aan de beurt ben tref ik het dat ik in gewoon Nederlands kan spreken met de lokettiste. Ik vertel haar van mijn voordeeluren railplus kaart en dat ik terugreis van mijn 6e etappe pelgrimstocht…. Ze doet er alles aan om mij zo voordelig mogelijk in Eindhoven te kunnen laten uitstappen en verzorgd het allemaal keurig incl. overstap, tijden en perronschema. Ze vind het zelfs leuk om mijn weblog te bekijken, ik geef haar een traktaat waar de gegevens opstaan.

Ik moet bijna 1 uur wachten voordat ik de eerste trein kan nemen naar Maastricht,… het is heerlijk weer ik ga even buiten wat eten en mensen kijken. Daar speelt me ’n Roemeen? bij de terrassen toch zo ontroerend welluidend viool, waarbij zijn zoon? op de accordeon hem begeleid. Wat erna komt een kind met een kleiner kind schooien, ik geef niets. Als ik weer verder moet gaan heb ik wel 10 min. genoten van de live Music en wil graag deze arbeiders hun loon gaan geven. Als ik naar ze toe loop zie ik daar toch weer die kinderen. Ik vraag aan de oudste of ze bij de muziekanten horen , waarop ze ja zegt. Ik geef een bijpassende gift, waarop het meisje het zowat uit mijn hand rukt én zonder enige dank….dat gaf een nare nasmaak…, maar weer wat geleerd…! Leuk dat ik met het zelf regelen van een treinticket vanaf Brussel nu compleet vanaf het veel zuidelijker gelegen Nevers tot Eindhoven t.o.v. Eindhoven-Reims zelfs iets minder duur uit ben!


De tijd in de trein besteed ik ook nu met Frans leren uit de ANWB taalgids, waarvan achterin ook gedeelte Frans-Nederlands staat. Het schiet al op en als ik in Maastricht uit de trein stap, wordt het besef groter dat ik nu echt weer in het Nederlands taalgebied ben aangekomen. Het is druk in de trein, als ik plaatsneem langs een ‘studente’ die digitaal een boek aan het lezen is. Ik kan zo weer rustig verder lezen. Kort voordat ze uit de trein ging stopte ze met lezen en vroeg ik haar of ze student was, waarop ze ja zei. Ik vertelde haar van mijn ‘grote wandeling’. Wat studeer je? Ik studeer internationale business en wil zo gauw mogelijk uit Nederland weg, zei ze er meteen achter…., even later verliet ze de trein…..!


De cowboyhoed man in de taxi vond Amsterdam om te wonen geweldig en Maastricht gaaf om te bezoeken hij houd erg van Nederland en de mensen hier, maar vind er teveel auto’s en nog veel meer mensen op een klein stuk land en ook nog veel te vlak in zijn algemeenheid, daarom woont hij graag in Frankrijk. Het valt mij op dat de reclame uitingen en het nieuws zich in Nederland meer opdringen dan in Frankrijk, maar ik sluit me er voorlopig zo veel mogelijk voor af om bij de fijne opgedane ervaringen en sferen te blijven!! Ik wil bovendien eerst mijn verslagen in zijn geheel afmaken en verzenden, enkele grote projecten zet in daarvoor nog in de wacht! Ik heb van de 5e etappe verslagen geleerd van uitstel komt afstel, zo werd het de vorige etappe +- 8 maanden later dat ik die verslagen afhad en verzond….!


Wat een verschil alleen al in Frankrijk heb ik de afgelopen 19 dagen +- 5 bussen gezien hier al +- 5 per uur !!
Rond 18uur arriveer ik in Eindhoven mijn geboortestad waar ik bus 171 neem, die rijdend mij om ongeveer 18.50u +- 300m. van huis weer uit de bus laat stappen, zo ben ik mooi op tijd thuis om het meeste nog op te kunnen ruimen en alvast verbeterpunten voor de 7e etappe te verwezenlijken zoals wasknijpers,waslijn,kompas,binnenslaapzak,standaard in de grote rugzak. De was in de wasmand te deponeren voor een ‘echte’ wasbeurt, waarbij de was bij zulk goed weer buiten gefrisdroogd word….! Daarna komt Greet thuis met Lady Labrador van een uitlaatavondwandeling. Bij het door het huis gaan zie ik langs ’n bed een mobieltje liggen, wat me de gedachten geeft, om te vragen of er een simlock free reserve gsm in huis is. Want het is hier nog lastiger zonder mobieltje want ik kan niet opladen. Waarop ze zegt dat we nog verschillende opladers hebben en mogelijk een die past! Van de twee die er opgespoord worden past er toch een …hallelua roep ik spontaan op deze zegen, dat is het laatste waar ik aan gedacht had…….., ook hier weer: eind goed al goed……..!!


Voordat de vermoeidheid mij om 21.25u overmeesterd keek ik nog wat naar de e-mails en zet de cd AMOUR PERDU van Salvatore Adamo op, naar deze zanger-mens luister/kijk ik al ruim 40 jaren graag ! Ook hiermee houd ik bewust zo veel mogelijk de deprimerende nieuws ellende en reclames van me vandaan om nog zo lang mogelijk in de bijzondere en aangename Camino-sfeer en ervaringen te blijven, zeker omdat ik nu nog enkele dagen vakantie thuis kan doorbrengen/vieren….. !


Wat heb ik veel niet alledaagse dingen mogen beleven, waaronder spontane van hart tot hart gesprekken en lieve ontmoetingen in deze 19daagse vakantie, ik heb met in begrip de moeilijke/zware aspecten Het Leven nog meer lief gekregen. Dat ik niet meer bij die mensen ben geeft me wel eens het gevoel dat ik ook echt van hen ben gaan houden en ze gaan waarderen, maar ook dat is betrekkelijk!

Máár toch de bijzonder fijnste herinneringen blijf ik altijd met me meedragen, sommige foto’s laten er wat van zien, en bij de Franse gezinnen waar ik kon verblijven zijn e-mail/huis adressen uitgewisseld om voortgaand contact mogelijk te maken……!


…Wat is het leven zo boeiend.

Hartelijke groeten en dank!

WillieJacobs7@gmail.com