Affection française...Franse genegenheid.........!

Vanaf Vignes-Le-Haut

Zondag 15 mei 2011
16e dag 6e etappe

Ook een goedemorgen…..bonjour!

+- 6u. onder het dons vandaan…. na mijn vaste ochtend rituelen ga ik inpakken, ondertussen verzorgd Jean-Pierre mijn petit déjeuner op de plaats waar ik hier gisteren nog gecomputerd heb! Ondanks de tijd lukt het mij niet hier om 7u. aan tafel te zijn, terwijl het goed verzorgde ontbijt op de afgesproken tijd wel daar is, schaam ik me hiervoor!!
Jean-Pierre die ook van wandelen houd, heb ik aangemoedigd ook eens een stuk op de camino te gaan…., hij zit al bij de tafel en is een tekening aan het maken van het volgende stuk, hij weet precies waar de route loopt en de bordjes staan in zijn omgeving! Het wordt +- 7.15u. voordat ik echt zit, en zeg Jean-Pierre sorry it is not correct, it’s not seven, sorry!!
Hij begrijpt het en vind het fijn dat ik het zo correct in orde gebracht heb……….!

Zijn vrouw komt er ook even bij en nu bied hij mij aan om te bellen, maar naar wie zó vroeg? ……………..Já…. Heidi-Lilly-Stefan in Sassenheim, met de kleine Lilly geboren op 9-8-2010 zal dat wel gaan! Stefan neemt op, wat gepraat en daarna met Heidi aan de lijn met op de achtergrond Lilly, zo vroeg van op de Camino, das ook een verrassing natuurlijk!!
En nu het afscheid nemen, ik vraag om ook met Eugenia afscheid te kunnen nemen en Jean-Pierre gaat naar boven om ze te halen…., even later lopen we gedrieën naar buiten waar ik met omhelzing en Viele Dank afscheid neem van Eugenia.

Het is +- 8uur, Jean-Pierre loopt ‘n 5-10 tal minuten op de route met me mee,…als ’n oudere broer heeft hij me erg zorgzaam en gastvrij bejegend en dat is voor mij ’n onvergetelijk hoogtepunt geworden deze dagen tijdens mijn verblijf hier in zijn gezin!! Heerlijk ontspannen lopen we samen wat naar beneden richting de velden, waar de zang-vogelen hun territorium aan het afbakkenen/uitbreiden zijn. Op ’n kruispunt: dáár, nemen we afscheid met warme omhelzingen en,…. mijn laatste woorden tot hem : THANKS for ALL ……!!....., na ‘n stukje Levensweg samen nemen we ieder ’n eigen afslag……! Even later, tussen de heuvelen,met koeien, zon overgoten met aangename frisheid bij de vogelen en koeienklanken ….komt de ontroering (zelfs nu weer bij het intypen) door de genoten ‘Voorzienigheid’ in grootse gastvrijheid,vriendelijkheid in een aangename harmonie, kortom…als dat geen Liefde…is…!!?


Het is nu zondag ik kom straks in een wat grotere plaats, een goed moment om voor de eerste keer tijdens de hele de camino met een typisch Frans middageten ’n déjeuner, uitgesproken als: deezjeunéé ook hier Het Leven te Vieren. Omdat ik de route bordjes even niet meer zie, loop ik Linéa recta naar het centrum,’waar het staat te gebeuren’, hiervoor kom ik eerst langs een winkel waar ik wat fruit en groente koop. Verder lopend kom ik niets tegen wat op een goed adres lijkt, ik loop verder door de straten en spreek een leeftijd gelijke madam met ‘n stokbrood onder haar arm aan en vraag naar een goed restaurant voor 'Het déjeuner', ze denkt even na…. ja maar……? , ze steekt de straat over waar een andere madam met zoontje loopt en vraagt haar advies voor ’n goed adres, en zo kom ik hier in de buurt bij een hotel-restaurant terecht, wat me wel goed lijkt…..!
Bij binnenkomst tref ik eerst de receptie, waaraan ik desgevraagd mijn wens kenbaar maakt, ze verwijzen naar achteren. Als eerste middaggast wordt ik daar verwelkomt door een heer in zwart met wit. Hij vraagt wat ik graag wil en ik vertel het hem… en dat ik pelérin ben op weg naar….Saint Jaques de Composelle in mijn 6e etappe,…hij neemt de rugzak met mijn bos-stok van me over en plaatst deze achter een deur…..! De menu boeken komen er bij, ik bestel mijn beste/prijswaardigste keuzes en neem geen wijn zoals de meeste Fransen overwegend wel doen, want ik moet nog een hele poos verder…en nog (goed)zien hoe en waar ik daar de nacht door breng.
Ik neem er groene thee bij, geleidelijk aan komen er meer gasten. Ik krijg een potje thee(en kijk/voel dan meestal hoever het vol zit…)hier zit ook weer te weinig in plus minus de helft. Ook hier erger ik me er stilletjes aan,als ik er van bij gekomen ben vraag ik aan de ober: s’il vous plaît. plu(s) Brûlangt(t) Eau, hij begrijpt me…. En zegt me hoe het eigenlijk uitgesproken dient te worden, en schrijft het op papier zo: cle L’eau plus chaud. Ik geniet van de maaltijd en in het bijzonder van de vis, witte boontjes met ovale schijven wortel. Als ik zie wat er allemaal binnenkomt aan gasten, kan ik het hier typeren als een 40+ fijnproeverrestaurant. De (Franse) nonchalance kom je hier ook weer tegen,op het sjiek eikenhouten kozijn in het restaurant zie ik een frommelpapiertje met de verwijzing naar de wc., even verderop hangt het bord niet roken helemaal scheef en de wc bril, daar kun je wel door heen .....kijken,maar als je deze optilt valt het bijna van de pot….! De gemiddelde horeca prijzen ervaar ik als +- 20% duurder dan in Nederland……Maar nú heb ik een ‘mooi vooruitzicht’: de Cocotto de Fiques et Poires chaudes avec Glace au vin zijn gearriveerd = gecarameliseerde peren….en bosvruchten-water-wijn eis….lekker en gezond eten en soms verwennen is tijdens zo’n tocht onontbeerlijk, omdat het balans geeft ten opzichte als het tegenzat,moeilijk was en soms wat afzien met meer‘soorteigen’ worstelingen. Als ik aangeef dat het zo goed is geweest haalt de man mijn stok en hangt de rugzak om. Hij loopt voor, naar de receptie helemaal voor in en houdt de deur voor me open, het past goed bij het klassieke outfit en idem restaurant, …met vriendelijke woorden en een handdruk nemen we afscheid…….



Ik loop weer naar de plaats waar ik van de route ben afgegaan, en vraag me meermalen af of ik hier en daar wel ben geweest, met een andere zonstand/tijd ziet het er weer anders uit! Maar teruglopend pik ik het weer op. Wat blijkt de eigenlijke route loopt gewoon ook langs het hotel-restaurant, al met al ¾ uur extra tijd om deze gewone route te volgen……..!!


Tijdens zo’n grote wandeling:

los van de alledaagse dingen, computer, zonder kranten + journaal, nieuws dat overweldigend de wereld ellende over ons ‘uitgiet’ alsof er bijna geen leven meer mogelijk/nuttig is wat echt gelukkig maakt…………………, kom ik meer tot harmonie door/met de natuur die de ontspannenheid voor het leven geeft en laat voelen zoals het bedoelt is…! De vrije gedachte en het zien van de natuur maakt los van het alledaagse en ruimte voor schoonheid in en om me/ons heen. Zo gaan er veel vernieuwende gedachten door me heen. Ik dacht ook weer aan Loukas uit Antwerpen, waar ik in mijn vorige etappe 2 dagen de camino mee deelde, hij ze o.a.: je kunt het leven vooruitleven, waardoor je niet echt/helemaal in het heden leeft, maar in ’n soort ideaal-vlucht daarvan vooruit….!


Van Afwisseling gesproken……….


soms komt er spontaan een lied in gedachte zoals: Go tel it on the Mountains over the hills en evry where ……! Of geheel onverwacht komt er iemand vanuit de gehele stilte je tegemoet lopen met een blij stralend gezicht en verteld dat het daar (de richting die ik heen loop) zo geweldig paradijselijk mooi is in dit jaargetijde…..! O,het gaat ook weleens door het hoge gras, waarbij ik ook ‘nattigheid ga voelen’………!
Een leuke gedachte krijg ik als ik bij het binnenlopen van dorpjes vaak het bord “Salle des Fêtes >” = Feestzaal zie staan en dan de zwaluwen en mussen die Het feest , gewoon buiten rondom de boerderijen in het nu… samen zichtbaar vieren…… Dan weer na 2 weken wandelen weer eens een Ekster of bus voorbij zie gaan…..
Roofvogels, daar heb ik ook toenemend van genoten als ze hoog in de lucht ‘hingen’ en geleidelijk hun rondes maakten...Al wandelend ineens die grote boom tegen kwam voor me, die voor 90% verbrand was, hoofdzakelijk van binnen en waar aan de nog levende deeltjes nieuwe takjes met groene blaadjes waren gegroeid ……, lieten mij met ontroering zien : dat het leven kwetsbaar is door o.a. tegenslagen en/of verkeerde keuzes door onszelf en/of andere wat ook ons van binnen kan verbranden. Máár dat er ten alle tijden Het leven is dat wil vernieuwen en waard is te koesteren….
De vele kwartieren, door veel verschillende bossen, met steeds weer ‘n uniek vogelengezang, zo welluidend en aangenaam diepbinnenkomend alsof ze hiermee ook mijn innerlijke snaren wilde aanraken en stemmen…….
Vanuit dit intieme, liep ik regelmatig weer naar/door het weidse tussen de velden met prachtige panorama’s met het bijpassende geluid het concert van vele krekels, wat een heerlijke schoonheid,dit is Het ECHTE BEDOELDE LEVEN, dit is pas Het ECHTE-LEVEN-NIEUWS in schril contrast met het ”namaaknieuws” waarmee de media ons vaak onnodig verslaafd/verminkt heeft, doordat ze veel te veel negaties/economisch sensatiebelust het slechte nieuws doorgeven…!!



Ik groet de meeste mensen die ik tegen kom, naar het voorbeeld van mijn vader…, het valt mij op dat ik al een paar keer heb meegemaakt dat er verschillende mensen als ze met grote honden naast zich liepen, met alleen een boze kijk een terugreactie gaven!!


Rondom de heuvels nemen de wolken toe als ik door Chaumot en Prélichy wandel naar Guipy aan de D-146, het is nu tijd om een slaapplaats te regelen, als ik vooraan in het dorp een vrouw de stoep zie vegen, ga ik eerst door mijn grijze haardos kammen voordat ik haar aanspreek. Ze blijkt wel gewillig om met me verder te zoeken, ik mak een foto van haar en ze verwijst naar een Engelssprekende madam, wat verder rechts in een grote boerderijwoning, de poort staat open en de in jurk getooide nette madam spreek ik aan met bonjour madam, waarbij achter in de tuin een man over het hekwerk hangt en alles gade slaat. Ze verteld van Nederlanders die hier 500-1000m vandaan een kasteel hebben waar ik mogelijk een slaapplaats kan vinden. Daar ga ik naar op zoek verwachtende dat het binnen de bebouwde kom is, na gezoek kan ik het niet vinden en ga terug voor meer duidelijkheid. Inmiddels is de madam binnen en tik ik tegen de raam, waarop ze wat overdreven/gemaakt…. schrikkerig reageert. Ze legt en tekent het nu desgevraagd een beetje uit, waarbij ik vraag: als het daar niet kan,is het dan mogelijk mijn tentje op uw vlakke gazon voor 1 keer neer te zetten, ó….., dat moet ik aan mijn man vragen want die is niet zoals ik, de mensen zijn hier niet open!...... Nee was het antwoordt. Met een mercy en Viva La Vie neem ik afscheid, waarop ze reageerde, Viva La Vie, Halleluia……!


Op naar het Château, wat ’n stuk buiten de bebouwde kom ligt. Het blijkt ook een gîte, chambre D’hotes en camping te zijn. Als ik aankom zie ik mensen aan de voorkant van het kasteel zitten, ik maak ’n foto waarna ik met enige schroom door de poort er naar toe ga, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat ik het terrein van een kasteel oploop, en zeg Bonsoir en goedenavond waarna ze in het Nederlands gezellig rageren, 5 eenvoudige mensen, ik geef ze allen een hand, waarna ik even leuk contact met ze krijg. De schoonzoon zal met dadelijk verder helpen, ik vertel over mijn tocht en dat het hierbij vaak improviseren is en dat ik mijn tent hier wel op kan zetten maar nog liever in een hok of overkapping overnacht met matras en luchtbed, zodat ik geen droogacties heb met mijn tent. De schoonzoon loopt met mij naar een grote tent, waar ik in kan overnachten en vanwaar ik een prachtig uitzicht heb op het kasteel en gebouwen met de omgeving! Ik heb met hem een goed gesprek, hij weet nog niet precies wat de prijs is, maar hij komt vanavond nog langs om het te zeggen……,ik ben in ieder geval blij op dit moment met deze overnachtingsplek!
Dan nu eerst maar eens douche en dan wat eten in het dorp hier verderop. Er zijn niet veel gasten hier, als ik naar de douche loop zie ik een zelfgebouwde Camper met Nederlandse nummerplaat, waarbij een man en een vrouw ‘zitting hebben’, ik zwaai en krijg respons met een terugzwaai. Na het douche ga ik er even langs, het is ook al weer wat dagen geleden dat ik met iemand Nederlands kon praten….! Ze komen uit Vlaardingen en gaan vaak in Bourgondië op vakantie, als kennissen van de dochter van de kasteeleigenaar, wilde ze hier een bezoek brengen en zo ook ‘n andere kant van Bourgondië eens bekijken . Het Chateau is grotendeels nog authentiek met 35 ha grond er om heen. Als ik bij het restaurant in het dorp kom zie ik dat er tevens een winkeltje bij is met lage prijzen in vergelijking met andere kleine winkeltjes in de doortrekkende dorpjes. Menu du jour is me nu te duur en teveel omdat ik vanmiddag al warm gegeten heb. Bij dit warme/zweetweer eerst een bekende, Leffe van het vat om hulp vragen..,waarbij ik vraag gemengde groene salade en wijs buiten op het bord waarop het menu du jour in zijn geheel opstaat….met…….en friet.

Dan krijg je eerst water en stokbrood. Even daarna komt er een pan met kleine mosselen op tafel, nou en dat is het laatste waar ik aan gedacht zou kunnen hebben, dit wordt echt de verrassing van de dag, ook al omdat ik zelden mosselen bestel……!!De zeer kleine mosselen laten zich goed smaken. Het nog overige stokbrood sop in het mosselen bouillon, als ze spelenderwijze uit de pan zijn geraakt. Er hangen in de ruimte hiernaast een aantal dorpsmannen rondom de gastvrouw. Ik heb eigenlijk nog wel zin in wijn, maar omdat hier als enige restaurantgast te gaan zitten drinken lijkt me geen goed idee, daarom koop ik 1 fles goede wijn á 2,10 Euro in het winkeltje, om in/bij de tent te drinken en kijk wel hoever ik er mee kom….! Na het afrekenen loop ik nog een stukje langs de dorpstraat om dan snel via het landelijke naar mijn tijdelijke domicilie te gaan. Het is al best laat, onderweg komt het idee om de fles tijdens het terug wandelen al open te maken en alvast te ‘proeven’………………,ik heb toch een kurkentrekker aan mijn zakmes wat ik bij me heb……, even verder gaat de kurk er af. Dit had ik nog nooit eerder gedaan, tijdens zo’n tocht raakt men ook wel een beetje en/of soms veel tijdelijk van de slag…….., en dat mag ook zichtbaar zijn…!

Ik heb nog gekeken, maar zag de schoonzoon niet om te betalen.


De wijn was eigenlijk te heerlijk, want voordat ik in de slaapzak schoof…zag ik er nog maar 1/3 inzitten en was daarna zo vertrokken…….!!


Willie