5-5-2013 Bénévent-L’Abbaye >> Chatelus-Le-Marceix
Door: Willie Jacobs
Blijf op de hoogte en volg Willie
05 Mei 2013 | Frankrijk, La Souterraine
Hallo allemaal, Hello everyone, Bonjour tout le monde, hallo an alle, Hola a todos
Als je het niet in het Nederlands kunt lezen, kun je het vertalen methttp://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
If you can not read it in Dutch you can translate withhttp://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com
Si vous ne pouvez pas le lire en néerlandais, vous pouvez traduire tag http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
Wenn Sie nicht lesen können, es in Niederländisch, können Sie übersetzen mit http :/ / translate.google.com oderhttp://vertalen.babylon.com/
Si no puede leer en holandés, puede traducir con http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
Dit is het verslag van de 12e dag van de 7e etappe van mijn vredesloop naar Santiago de Compostella met het thema “Wat verbind ons” op zondag 5 mei 2013.
Nadat ik de 7e etappe gelopen had, heb ik dit verslag in Dommelen op deze weblog geplaatst!!
Van Bénévent-L’Abbaye naar Chatelus-Le-Marceix 18,5 km
6.30u wekker -- 7.30u. Petit déjeuner -- 9,30u vertrek
Ontbijt met walnoten
Het ontbijt staat gedeeltelijk klaar en het andere deel mogen we desgewenst zelf pakken/maken. Het bestaat vandaag uit niet-dagvers stokbrood en zacht ander brood, 2 x Engelse jam, thee en koffie , jus de Orange uit de fles, yoghurt , (ham en kaas van Egbert), muesli met chocobrokjes en melk, walnoten van het huis. De man van het huis kwam af en opruimen en ons aandacht geven, zeker ook omdat Luna erbij was. De walnoten waren volgens de eigenaar van de eigen boom die recentelijk in zijn geheel is omgezaagd om ‘n groot terras te kunnen aanleggen en voor meer uitzicht.
Luna met schoentjes
Het werd door de eigenaar en 2 andere Franse gasten heel bijzonder gevonden dat Luna vandaag ook wandelschoentjes aankreeg, omdat ze wat begon te hinken en haar poot onderkanten ook overuren aan het maken zijn op al die asfalt en stenen wegen. Er werden heel wat foto’s gemaakt omdat niemand dat al eens eerder had gezien dat een hond wandelschoenen draagt!
Londen
De eigenaar van +- 45 jaar vertelde uit Londen te zijn gekomen om het jachtige stadsleven te verruilen voor het betere en rustiger leven in Frankrijk wat meer levenswaarde geeft. Hij heeft werkt in de septic tanks industrie. In het mooie oud pand hebben ze regelmatig weinig tot veel gasten in de pelgrim gite en in de Chambre d’Hotes waar zijn vrouw het meeste werk aan besteed. Vanaf november tot maart zijn er incidenteel weleens gasten. Bij het afscheid nemen van de gasten worden we door de zeer aardige man gedrieën naar buiten gevraagd om voor het huis op de foto’s te gaan.
Groot deels zonder routebordjes
Gezien het zondag is en het aangenaam open zonnig weer is met heel weinig verkeer kiest Egbert om vandaag zo veel mogelijk de snelste weg naar het volgende dorp te gaan lopen waardoor we het eerste ¾ deel van deze dag geen enkel routebord of –schildje tegenkomen.
Fietserskoppel uit Duizel
Onderweg komen we 2 fietsers uit Duizel tegen, we groeten in het Nederlands omdat ze daar Nederlandse kenmerken voor hebben ze groeten terug. Verder lopend komen ze onverwacht in enne vanachter naar ons toe. Er volgt een amusante ontmoeting, ze wonen vlakbij waar ik woon en spreken hetzelfde dialect. Het zijn Piet en Rieky van Gestel van de Dalemsedijk 22 uit Duizel en fietsen helemaal terug naar huis.
Platte rust in de zon
Tussen 12-13 uur zoeken we te gaan pauzeren en komen langs een bordje café>400 m, we overleggen en kiezen om geen risico te lopen dat het verder is en we dan ook nog terug moeten en misschien is het niet geopend, dus lopen door. Mooi op tijd komen we uit bij tafel met banken in de schaduw en/of zon in een bocht van de weg. Na het eten kan hier ook van de platte rust genoten worden, voor het eerst genieten we dat met zijn drieën!
Virareix La Besse
Na een tijd gewandeld te hebben komen we in Virareix aan waar we de Chambre d’Hotes zoeken waar ook Peter geboekt heeft en waar ze speciaal voor pelgrims l eenvoudigere onderkomens hebben tegen 29 euro met warme maaltijd en ontbijt naast de luxe duurdere voor de gasten die daar speciaal voor komen. We kwamen eerst in Virareix aan en zagen daar wel een bord met Chabre d’Hotes 2 km, maar dachten dat het in een andere plaats was. Daarom gingen we verder Virareix in om te zoeken en kwamen bij een leuk huisje op een hoek waar een paar gezinnetjes gezellig in de tuin zaten en werkten. We vroegen of er een gite was en dat was niet daar maar door navraag bij andere weekendgasten bleek dat Virareix La Besse verderop te zijn, ik reageerde dat kan niet, hier staat duidelijk Virareix, de andere man werd wat kwaad en zei zoiets van dat heb je met Hollanders, ik zei meteen Sorry, maar we bleven toch ook ’n klein beetje twijfelen!
De vrouw van het gezin vertelde dat ze in haar jeugd ook al eens een rugzaktocht gemaakt heeft en was erg geïnteresseerd, ook haar man kwam erbij en hun kind. Ze verteld dat ze uit Limoges komen en dat ze in de weekenden hier genieten van de natuur. Ze vroeg over onze tocht en beweegredenen. Het was onverwacht erg gezellig, maar we moesten verder nog zeker 21/2 kilometer gaan. Ik steek mijn hand uit, krijg haar hand en zeg Un Grande Merci un Petit souvenir en geef haar een Franstalige traktaat en vertel over mijn vredestocht, het ontroerd haar zichtbaar. Even daarna zien we dat bij het weggetje bij het huisje ook het routebord van de Grand Randonnee 654 naar Santiago de C. stond. We nemen afscheid van een leuke familie en gaan onze weegs en wandelen terug en verder.
Op weg naar La Ferme de la Besse
Onderweg zien we 2 minder jonge mensen in de tuin zitten en vragen het ook aan hen en die bevestigen ook dat het La Besse moet zijn. Wat verderop houden we ’n korte pauze. Daar zeg ik tegen Egbert, ik krijg een idee en heb het meteen met hem besproken. Wil je daarvoor nog 10 minuten wachten? Dat gezin komt uit Limoges en L I M O G E S is de stad waar ik ga eindigen en de 8 e etappe weer ga beginnen, het zal mooi kunnen zijn en erg goed uitkomen als ik bij hen kan verblijven als ik aankom en de nacht doorbrengen, en wanneer ik met de auto ga kan die daar misschien heel goed geparkeerd worden. Egbert dacht dat ze dat niet zullen doen. Ik er toch naar toe, de vrouw was de auto aan het inladen voor hun terugreis toen ik ze van achteren aansprak.
Vriendelijk hoorde ze me aan en stond me te woord, ja dat zou kunnen, even daarna ging ze het aan haar man vragen die binnen was, en ook hij vond het goed. We hebben ons aan elkaar voorgesteld en ze zijn de familie Rodolph Marion en Flora Denis. Ze vertelde dat ze in Le Havre geboren is en dat ze in Reims gestudeerd heeft en momenteel met andere betrokken is aan een 10 daags groot theaterfestival wat binnenkort plaats vind. En dat ze ook al werkzaam was in sociale projecten.
Met hartelijkheid en een stevige handdruk namen we vriendelijk afscheid en zei daarbij: hopelijk tot volgend jaar! Dat was een bijzonder en plezante ontmoeting dacht ik nog geregeld op weg naar Egbert en la Besse…
Vijftigste verjaardag viering
Doorlopend nog 2,5 kilometer naar Virareix.
In La Besse komen we aan bij de pelgrim gite en Chambre d’Hotes voor onze lichamelijke verzorging, avondeten, overnachting en ontbijt. Als Egbert meld dat we aangekomen zijn, komt de vrouw van het eigenaars echtpaar ons met een hartelijk welkom begroeten en wijst ons de weg en leid ons naar de speciale pelgrims zes bedden kamer. Egbert wil hierna een biertje. Het is ruim opgezet in en rondom de boerderij met restaurant en zaaltje. Er is een feest aan de gang op z’’n Frans natuurlijk, binnen met tafelen en daarna buiten met uitbuiken en na genieten. We zien feestelijk geklede mensen en een vrouw met een feestmuts op. We genieten buiten vlakbij het feestgebeuren samen met Peter van een koud biertje vanonder de kroonkurk. Geleidelijk aan krijgen we wat oogcontact met de feestgangers, totdat de vijftig jarige man met feestmuts ook naar buiten kwam met een fles Champagne in de hand , alle aandacht kreeg en bij zijn gasten ging zitten, bij ons in de buurt. Hij zocht contact met ons en er ontstond veel meer gezelligheid over en weer. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en wat we aan het doen waren….. hierop begon hij spontaan en mooi luid en duidelijk te zingen en ons toe te zingen, hij had het over Vagebonden. Ik vond het subliem en een echt natuurlijk feest, Egbert vond het ook erg leuk dat de man op een leuke wijze zo zichzelf was en mocht zijn. Peter merkte direct op dat als hij zo’n gast op ’n feest van hem zou aantreffen hij hem de deur zou gaan wijzen, waarop ik spontaan reageerde met: hoezo die man viert heel spontaan zijn vijftigste verjaardag, geweldig toch dat er nog zo leuk en klassiek gezongen wordt. We mogen onze norm toch niet op een ander vastpinnen……. Hierop ging hij tijdelijk weg van onze tafel. Nadat hij teruggekeerd was bood de jarige ons alle drie een bier aan waarmee we nadien proosten waarop de man weer begon te zingen. Het was erg gezellig, het verbaasde Egbert en mij wel dat Peter wel zijn bier opdronk… Later dacht ik dat het voor hem ook een leermoment is geworden zoals we die allemaal regelmatig tijdens heel ons aardse leven krijgen!
Traktaat
Geleidelijk aan kwam het feest ten einde en begonnen de genodigde te vertrekken, waarvan er meerdere ook ons een hand kwamen geven en daarbij ook een Bonne Camino toewensen. Ik vond het zo leuk allemaal dat ik als een van de laatste bleef zitten. Toen de jarige vertrok kwam hij nog afscheid nemen en speciaal naar mij omdat we beide zo van de spontane openhartigheid en gezangen genoten. Ik wenste hem een BON VIE toe en zei un Grande Merci un Petit souvenir en reikte hem het LA PAIX AVEC DIEU traktaat aan waarop we elkaar een manhaftige stevige en lange handdruk gaven die lang bleef ‘schudde”.
Avondmaaltijd
We waren hier bij een Agro-toerismo waar ze veel biologische producten zelf verbouwen en de man was de kok, en dat hebben we geweten met een heerlijke maaltijd met wijn met een hartelijk en eerlijke bediening. Mocht je hier ooit in de buurt zijn het is een aanbeveler: La Ferme De La Besse Auberge-Gite-Chambre D’Hotes www.fermedelabesse.fr
Luna en Duitse herdershond
In het begin toen we aankwamen weerde Luna de boerderij herdershond die wat opdringerig was, Ze wilde immers eerst uitrusten want ze had zeker zover gelopen al wij dat gedaan hadden… Na de maaltijd was het vermakelijk om te zien hoe Luna en de herdershond met elkaar op het grote grasveld speelde, achter elkaar rende en over elkaar heen tuimelde,verbaast als we waren dat ze nog zoveel energie hiervoor had…. Er waren ook paardenmensen die met paard en trailer bleven overnachten om de volgende dag een grote tocht te gaan maken. Er moest ook nog gerust en geslapen worden wat we hierna zijn gaan doen.
Hoe heb jij de tocht ervaren?
Ik ben natuurlijk ook zeer benieuwd wat jij van al de gebeurde pelgrim belevingen en verhalen vind die ik samen met anderen mocht meemaken en/of in gang zetten tijdens de tot nu toe beschreven 12 dagen van mijn 7 e etappe? De tocht duurde in totaal 15 dagen.
Het verslag van de 13 e , 14 e, 15 e dag komt hierna.
Merci beaucoup
Willie Jacobs
Als je het niet in het Nederlands kunt lezen, kun je het vertalen methttp://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
If you can not read it in Dutch you can translate withhttp://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com
Si vous ne pouvez pas le lire en néerlandais, vous pouvez traduire tag http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
Wenn Sie nicht lesen können, es in Niederländisch, können Sie übersetzen mit http :/ / translate.google.com oderhttp://vertalen.babylon.com/
Si no puede leer en holandés, puede traducir con http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
Dit is het verslag van de 12e dag van de 7e etappe van mijn vredesloop naar Santiago de Compostella met het thema “Wat verbind ons” op zondag 5 mei 2013.
Nadat ik de 7e etappe gelopen had, heb ik dit verslag in Dommelen op deze weblog geplaatst!!
Van Bénévent-L’Abbaye naar Chatelus-Le-Marceix 18,5 km
6.30u wekker -- 7.30u. Petit déjeuner -- 9,30u vertrek
Ontbijt met walnoten
Het ontbijt staat gedeeltelijk klaar en het andere deel mogen we desgewenst zelf pakken/maken. Het bestaat vandaag uit niet-dagvers stokbrood en zacht ander brood, 2 x Engelse jam, thee en koffie , jus de Orange uit de fles, yoghurt , (ham en kaas van Egbert), muesli met chocobrokjes en melk, walnoten van het huis. De man van het huis kwam af en opruimen en ons aandacht geven, zeker ook omdat Luna erbij was. De walnoten waren volgens de eigenaar van de eigen boom die recentelijk in zijn geheel is omgezaagd om ‘n groot terras te kunnen aanleggen en voor meer uitzicht.
Luna met schoentjes
Het werd door de eigenaar en 2 andere Franse gasten heel bijzonder gevonden dat Luna vandaag ook wandelschoentjes aankreeg, omdat ze wat begon te hinken en haar poot onderkanten ook overuren aan het maken zijn op al die asfalt en stenen wegen. Er werden heel wat foto’s gemaakt omdat niemand dat al eens eerder had gezien dat een hond wandelschoenen draagt!
Londen
De eigenaar van +- 45 jaar vertelde uit Londen te zijn gekomen om het jachtige stadsleven te verruilen voor het betere en rustiger leven in Frankrijk wat meer levenswaarde geeft. Hij heeft werkt in de septic tanks industrie. In het mooie oud pand hebben ze regelmatig weinig tot veel gasten in de pelgrim gite en in de Chambre d’Hotes waar zijn vrouw het meeste werk aan besteed. Vanaf november tot maart zijn er incidenteel weleens gasten. Bij het afscheid nemen van de gasten worden we door de zeer aardige man gedrieën naar buiten gevraagd om voor het huis op de foto’s te gaan.
Groot deels zonder routebordjes
Gezien het zondag is en het aangenaam open zonnig weer is met heel weinig verkeer kiest Egbert om vandaag zo veel mogelijk de snelste weg naar het volgende dorp te gaan lopen waardoor we het eerste ¾ deel van deze dag geen enkel routebord of –schildje tegenkomen.
Fietserskoppel uit Duizel
Onderweg komen we 2 fietsers uit Duizel tegen, we groeten in het Nederlands omdat ze daar Nederlandse kenmerken voor hebben ze groeten terug. Verder lopend komen ze onverwacht in enne vanachter naar ons toe. Er volgt een amusante ontmoeting, ze wonen vlakbij waar ik woon en spreken hetzelfde dialect. Het zijn Piet en Rieky van Gestel van de Dalemsedijk 22 uit Duizel en fietsen helemaal terug naar huis.
Platte rust in de zon
Tussen 12-13 uur zoeken we te gaan pauzeren en komen langs een bordje café>400 m, we overleggen en kiezen om geen risico te lopen dat het verder is en we dan ook nog terug moeten en misschien is het niet geopend, dus lopen door. Mooi op tijd komen we uit bij tafel met banken in de schaduw en/of zon in een bocht van de weg. Na het eten kan hier ook van de platte rust genoten worden, voor het eerst genieten we dat met zijn drieën!
Virareix La Besse
Na een tijd gewandeld te hebben komen we in Virareix aan waar we de Chambre d’Hotes zoeken waar ook Peter geboekt heeft en waar ze speciaal voor pelgrims l eenvoudigere onderkomens hebben tegen 29 euro met warme maaltijd en ontbijt naast de luxe duurdere voor de gasten die daar speciaal voor komen. We kwamen eerst in Virareix aan en zagen daar wel een bord met Chabre d’Hotes 2 km, maar dachten dat het in een andere plaats was. Daarom gingen we verder Virareix in om te zoeken en kwamen bij een leuk huisje op een hoek waar een paar gezinnetjes gezellig in de tuin zaten en werkten. We vroegen of er een gite was en dat was niet daar maar door navraag bij andere weekendgasten bleek dat Virareix La Besse verderop te zijn, ik reageerde dat kan niet, hier staat duidelijk Virareix, de andere man werd wat kwaad en zei zoiets van dat heb je met Hollanders, ik zei meteen Sorry, maar we bleven toch ook ’n klein beetje twijfelen!
De vrouw van het gezin vertelde dat ze in haar jeugd ook al eens een rugzaktocht gemaakt heeft en was erg geïnteresseerd, ook haar man kwam erbij en hun kind. Ze verteld dat ze uit Limoges komen en dat ze in de weekenden hier genieten van de natuur. Ze vroeg over onze tocht en beweegredenen. Het was onverwacht erg gezellig, maar we moesten verder nog zeker 21/2 kilometer gaan. Ik steek mijn hand uit, krijg haar hand en zeg Un Grande Merci un Petit souvenir en geef haar een Franstalige traktaat en vertel over mijn vredestocht, het ontroerd haar zichtbaar. Even daarna zien we dat bij het weggetje bij het huisje ook het routebord van de Grand Randonnee 654 naar Santiago de C. stond. We nemen afscheid van een leuke familie en gaan onze weegs en wandelen terug en verder.
Op weg naar La Ferme de la Besse
Onderweg zien we 2 minder jonge mensen in de tuin zitten en vragen het ook aan hen en die bevestigen ook dat het La Besse moet zijn. Wat verderop houden we ’n korte pauze. Daar zeg ik tegen Egbert, ik krijg een idee en heb het meteen met hem besproken. Wil je daarvoor nog 10 minuten wachten? Dat gezin komt uit Limoges en L I M O G E S is de stad waar ik ga eindigen en de 8 e etappe weer ga beginnen, het zal mooi kunnen zijn en erg goed uitkomen als ik bij hen kan verblijven als ik aankom en de nacht doorbrengen, en wanneer ik met de auto ga kan die daar misschien heel goed geparkeerd worden. Egbert dacht dat ze dat niet zullen doen. Ik er toch naar toe, de vrouw was de auto aan het inladen voor hun terugreis toen ik ze van achteren aansprak.
Vriendelijk hoorde ze me aan en stond me te woord, ja dat zou kunnen, even daarna ging ze het aan haar man vragen die binnen was, en ook hij vond het goed. We hebben ons aan elkaar voorgesteld en ze zijn de familie Rodolph Marion en Flora Denis. Ze vertelde dat ze in Le Havre geboren is en dat ze in Reims gestudeerd heeft en momenteel met andere betrokken is aan een 10 daags groot theaterfestival wat binnenkort plaats vind. En dat ze ook al werkzaam was in sociale projecten.
Met hartelijkheid en een stevige handdruk namen we vriendelijk afscheid en zei daarbij: hopelijk tot volgend jaar! Dat was een bijzonder en plezante ontmoeting dacht ik nog geregeld op weg naar Egbert en la Besse…
Vijftigste verjaardag viering
Doorlopend nog 2,5 kilometer naar Virareix.
In La Besse komen we aan bij de pelgrim gite en Chambre d’Hotes voor onze lichamelijke verzorging, avondeten, overnachting en ontbijt. Als Egbert meld dat we aangekomen zijn, komt de vrouw van het eigenaars echtpaar ons met een hartelijk welkom begroeten en wijst ons de weg en leid ons naar de speciale pelgrims zes bedden kamer. Egbert wil hierna een biertje. Het is ruim opgezet in en rondom de boerderij met restaurant en zaaltje. Er is een feest aan de gang op z’’n Frans natuurlijk, binnen met tafelen en daarna buiten met uitbuiken en na genieten. We zien feestelijk geklede mensen en een vrouw met een feestmuts op. We genieten buiten vlakbij het feestgebeuren samen met Peter van een koud biertje vanonder de kroonkurk. Geleidelijk aan krijgen we wat oogcontact met de feestgangers, totdat de vijftig jarige man met feestmuts ook naar buiten kwam met een fles Champagne in de hand , alle aandacht kreeg en bij zijn gasten ging zitten, bij ons in de buurt. Hij zocht contact met ons en er ontstond veel meer gezelligheid over en weer. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en wat we aan het doen waren….. hierop begon hij spontaan en mooi luid en duidelijk te zingen en ons toe te zingen, hij had het over Vagebonden. Ik vond het subliem en een echt natuurlijk feest, Egbert vond het ook erg leuk dat de man op een leuke wijze zo zichzelf was en mocht zijn. Peter merkte direct op dat als hij zo’n gast op ’n feest van hem zou aantreffen hij hem de deur zou gaan wijzen, waarop ik spontaan reageerde met: hoezo die man viert heel spontaan zijn vijftigste verjaardag, geweldig toch dat er nog zo leuk en klassiek gezongen wordt. We mogen onze norm toch niet op een ander vastpinnen……. Hierop ging hij tijdelijk weg van onze tafel. Nadat hij teruggekeerd was bood de jarige ons alle drie een bier aan waarmee we nadien proosten waarop de man weer begon te zingen. Het was erg gezellig, het verbaasde Egbert en mij wel dat Peter wel zijn bier opdronk… Later dacht ik dat het voor hem ook een leermoment is geworden zoals we die allemaal regelmatig tijdens heel ons aardse leven krijgen!
Traktaat
Geleidelijk aan kwam het feest ten einde en begonnen de genodigde te vertrekken, waarvan er meerdere ook ons een hand kwamen geven en daarbij ook een Bonne Camino toewensen. Ik vond het zo leuk allemaal dat ik als een van de laatste bleef zitten. Toen de jarige vertrok kwam hij nog afscheid nemen en speciaal naar mij omdat we beide zo van de spontane openhartigheid en gezangen genoten. Ik wenste hem een BON VIE toe en zei un Grande Merci un Petit souvenir en reikte hem het LA PAIX AVEC DIEU traktaat aan waarop we elkaar een manhaftige stevige en lange handdruk gaven die lang bleef ‘schudde”.
Avondmaaltijd
We waren hier bij een Agro-toerismo waar ze veel biologische producten zelf verbouwen en de man was de kok, en dat hebben we geweten met een heerlijke maaltijd met wijn met een hartelijk en eerlijke bediening. Mocht je hier ooit in de buurt zijn het is een aanbeveler: La Ferme De La Besse Auberge-Gite-Chambre D’Hotes www.fermedelabesse.fr
Luna en Duitse herdershond
In het begin toen we aankwamen weerde Luna de boerderij herdershond die wat opdringerig was, Ze wilde immers eerst uitrusten want ze had zeker zover gelopen al wij dat gedaan hadden… Na de maaltijd was het vermakelijk om te zien hoe Luna en de herdershond met elkaar op het grote grasveld speelde, achter elkaar rende en over elkaar heen tuimelde,verbaast als we waren dat ze nog zoveel energie hiervoor had…. Er waren ook paardenmensen die met paard en trailer bleven overnachten om de volgende dag een grote tocht te gaan maken. Er moest ook nog gerust en geslapen worden wat we hierna zijn gaan doen.
Hoe heb jij de tocht ervaren?
Ik ben natuurlijk ook zeer benieuwd wat jij van al de gebeurde pelgrim belevingen en verhalen vind die ik samen met anderen mocht meemaken en/of in gang zetten tijdens de tot nu toe beschreven 12 dagen van mijn 7 e etappe? De tocht duurde in totaal 15 dagen.
Het verslag van de 13 e , 14 e, 15 e dag komt hierna.
Merci beaucoup
Willie Jacobs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
