Zoektocht naar overnachtingsplaats.
Door: Willie Jacobs
Blijf op de hoogte en volg Willie
26 April 2013 | Frankrijk, Vernais
Hallo allemaal, Hello everyone, Bonjour tout le monde, hallo an alle, Hola a todos
Als je het niet in het Nederlands kunt lezen, kun je het vertalen met http://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
If you can not read it in Dutch you can translate with http://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com
Si vous ne pouvez pas le lire en néerlandais, vous pouvez traduire tag http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
Wenn Sie nicht lesen können, es in Niederländisch, können Sie übersetzen mit http :/ / translate.google.com oder http://vertalen.babylon.com/
Si no puede leer en holandés, puede traducir con http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
Dit is het verslag van de 4e dag van de 7e etappe van mijn vredesloop naar Santiago de Compostella met het thema “Wat verbind ons” op zaterdag 27 april 2013.
Nadat ik deze 7e etappe gelopen had, heb ik dit verslag in Dommelen op deze weblog geplaatst!!
26 km. Vernais – Sint Armand-Montrond
7.30u opgestaan
Waarna ontbijt met knapperige Galettes koekjes thee/ koffie en melk met voor Luna hondenbrokken en melk. Egbert vraag t aan Roland wat we aan de kosten mogen bijdrage , maar daar wil hij niets voor hebben omdat zoals hij zegde het heel normaal vind zo! Gastheer Roland bied aan om ons met zijn auto naar het punt te brengen waar we gisteren eindigde en dat vinden we goed. Roland laat voordat we vertrekken wat van zijn dieren en land zien. Dan komt mevrouw Horton met honden voorbij het voor hek en wordt er wel vier maal gretig gekust en ik maar denken dat de standaard in Frankrijk 2 kussen zijn…… We nemen gedrieën vriendschappelijk en hartelijk met omhelzing afscheid, waarbij Roland met 2 maal kust. Het is bewolkt +- 12 graden met lichte meiregen….. Creperie nodigt uit om er te gaan lunchen, waarbij Egbert genoot van een soort hoge pizza en ik van een gemengde salade met gebakken spekjes en stokbrood, beide gerechten hebben we tegelijkertijd met wijn gemarineerd.
17 uur aankomst Sint Armand-Montrond
We gingen eerst een overnachting boeken, in het routeboek van Egbert stond ’n adres waar we naar toe zijn gegaan, en kwamen bij een groot heren(en dames)huis met in de gevel een ingemetselde schelp met daarom hen een Davids ster, heel apart om te zien. Maar we kregen geen gehoor. Vanuit een tegenover gelegen groot huis kwam een vriendelijke man naar ons toe en vertelde dat het niet meer functioneert als pelgrim opvang, maar dat er nog een mogelijkheid is bij de Foyer Jeunesse de Travailleurs, dat is een nieuw gebouw met appartementen waar jongeren die voor het eerst zijn gaan werken en/of met parttime school een eigentijds ingericht 1 kamer appartement kunnen huren.
Foyer Jeunesse de Travailleurs
Daar aangekomen heeft Egbert aangebeld waarna we moesten wachten op de beheerder. Na dat we kennis hadden gemaakt bleek hij erg veel sympathie te hebben voor pelgrims mede doordat zijn vader momenteel ook de Camino aan het lopen is. Maar volgens de regels van het huis mogen er geen honden binnen. Hij ging bellen naar alternatieve mogelijkheden en kwam ook uit bij particulieren, alles zonder succes. Nadien probeerde hij zijn meerdere te bereiken en ook dat lukte niet. Hij nam nu zelf alle verantwoordelijkheid en omdat we geen geschikte plaats konden vinden en omdat Luna zo’n aangename hond is die bovendien goed luistert, bood hij toch aan om te overnachten onder voorwaarden dat we het tegen niemand zouden doorvertellen……..dus…………..! Het was zeer prettig dat we nu ook een goede overnachtingplek gevonden hadden. Na het douchen zijn we naar de Lidl gegaan om op de eerste plaats voor Luna brokken te kopen en die waren er alleen in zakken van 15 kilo…… Met blikjes hondenvoer en de andere boodschappen zijn we even teruggegaan naar onze appartementen, waarna we een kilometer gingen lopen om bij een goede Pizzeria te komen voor de avondmaaltijd. De voedzame maaltijd en het gezellig samenzijn gaven voldoening. Terug bij Foyer aangekomen troffen we er beneden bij de appartementen een groep luidruchtige jongeren waarbij leek dat er ook een ruzie gaande was. De dag hebben we afsloten in Egberts en Luna’s appartement met boodschappenwijn en gemengde noten die ik van thuis had meegenomen. Ondertussen waren er luidruchtige jongeren beneden buiten waarblij bleek dat er ook een ruzie gaande was. 22.45 uur kropen we tussen het beddengoed…..
Bonne nuit. Willie Jacobs
29 km. Les Coqs-Vernais
Nacht en ontwaken
Na een overwegend goede slaap met onderbrekingen als Labrador Luna weer anders ging liggen op het zelfopblaasbaar luchtbed of liet blijken liever ook op bed te liggen, wat ze geregeld mag als Egbert alleen met haar op ’n kamer overnacht, was ik al weer vroeg wakker maar omdat mijn lichaam toch nog moe voelde en Egbert lag te snurken ben ik toch pas opgestaan om 7.30 uur
Tussen de buien is het droog.
Op het zwembadzeil achter het huis waar we verbleven lag des morgens water en het regende bij het vertrek een klein beetje. Na alles netjes achter gelaten te hebben zijn we om 9.45 u vertrokken. Na 500 meter ontdekte Egbert dat hij zijn Staf die hij van twee meter zonnebloemhout gemaakt had vergeten was. Deze staf was Egbert al vanaf zijn thuis in Lensburg Zwitserland tot steun zo’n 550 km. Luna bleef bij mij totdat Egbert weer terug was, zo konden we om 10 uur echt gaan vertrekken. . De route ging voor een groot deel langs het kanaal en daarlangs waren hele stukken tot wel kniehoog gras niet gemaaid. Met afwisseling regende het wel/niet waardoor ik geleidelijk aan drijfnatte schoenen en broek kreeg. Egbert had schoenen met Goretex en had daar minder last van. Mijn schoenen zijn aan vervanging toe en nu weet ik het zeker de volgende die ik voor de 8 e etappe koop zijn met Goretex . Rond het middag uur zijn we wat gaan bijkomen in een cafeetje waar Egbert onder andere een omelet en ik thee genoot. Hier hebben we kranten gevraagd voor in onze schoenen om ze vanavond mee te drogen.
Met regen is er ook Zegen.
Vanaf +- 18 uur zoeken we naar de Gite die in het boekje vermeld staat, het enige wat we kunnen vinden is dat er in de buurt een hotel is en daar gaan we aan voorbij. We spreken twee pensionarissen aan, waarvan er een ons in zijn bestelauto wil wegbrengen naar een mogelijke overnachting plek en daarvoor rijden we naar een boerderij. Daar wordt overlegd,vandaar rijden we naar een volgend adres en komen bij het Engelse koppel Lesley and Barry Norton, die ons warm kwam onthalen maar later zien ze dat we een hond bij ons hebben, waardoor het onmogelijk wordt. Doordat ze twee honden hebben waarvan een agressief en/of als maar blaffend kan reageren zodra er een andere hond op het territorium aanwezig is. We reden wat verder en draaide om en zagen bij het terugrijden dat de Engelse vrouw wuifde om terug te komen voor een idee, wat we kenbaar maakte aan de chauffeur maar hij reed gewoon door en telefoneerde met de burgemeester of we bij hem thuis of in Salle de Fete = feestzaal kunnen overnachten. Ik vraag naar zijn beroep en hij blijkt vele jaren politie man te zijn geweest rondom Paris. En was het een goede tijd, vroeg ik hem? Nee niet zo, er is veel banditisme daar zei hij. Nu we door en door nat geworden zijn en we het geleidelijk aan kouder krijger wil Egbert niet in een feestzaal overnachten omdat hij daar ervaring mee heeft dat er toen geen verwarming was om te kunnen drogen. We moeten vóór de Salle de Fete = feestzaal wachten op antwoordt, ondertussen vraagt Egbert aan de oud-politieman of er een fles wijn te koop is in het dorp, even later komt hij met een goede fles wijn á 5 euro terug. Ik bedank hem ook met de woorden un Grande Mercy et un petit souvenir……waarbij ik hem een traktaat geef.
De tweede chauffeur
Na een tijd komt er een vriendelijke stevige vrouw om de hoek en vraagt of we mee willen gaan. Haar man wordt ingeschakeld en haalt de auto uit de garage en we mogen instappen, als dank zeg ik tegen haar Un Grande Mercy un Petit souvenir en geef haar een traktaat, ze bedankt vriendelijk. Het blijft gestadig doorregenen.
Deze chauffeur rijdt ook weer naar dezelfde boerderij. Egbert stapt ook uit en maakt duidelijk dat de Engelse vrouw hoogstwaarschijnlijk een goed idee heeft. Bij de boerderij werd met de vrouw van de burgemeester gesproken en nu blijkt dat de huidige omstandigheden binnen het gezin het niet toe laten dat daar gasten overnachten. We rijden naar het Engelse koppel en mevrouw staat de tweede chauffeur ook te woord. Even later rijden we naar een andere boerderij wat verderop in Vernais.
Gastvrijheid in eenvoud met een gouden hart.
Hier worden we met Luna welkom geheten door Roland Bouchonnet. De man houdt erg veel van dieren en heeft er van dichtbij bijzonder contact mee, zo ook met de hond, die hij even later met een kus verwelkomt. We worden gastvrij ontvangen, de man zegt tegen Egbert ga jij maar eerst onder de douche, toenemend bibberend trekt hij op zijn boxerhort na, in de woonkamer al zijn groot deels natte kleren uit. De bescheiden wat verlegen man gaat de houtkachel aanmaken. Bij binnenkomst waren er ook katten/poesen binnen, hongerige Luna gaat als een speer naar de plaats waar een katten/poesen maaltijdrestant staat er vreet die meteen helemaal op……., dat was erg komisch! Alleen al voor het grote onbekende avontuur zou men de eerste stappen op de Camino al kunnen gaan maken……! We hebben inmiddels ook toenemend trek in eten maar wij beheersen ons nog… Het is een mooi zooitje binnen, maar er wordt eenvoudig en goed geleefd met een echt gastvrij en gouden hart, en niet voor de luxe! We kunnen onze kleren drogen aan een was-carrousel bij de houtkachel.
Dierenvriend
Roland, 'n alleen wonende man met paarden, ezels, geit ,kippen, ganzen, katten en kalkoenen lacht graag en laat veel foto’s zien in het bijzonder van zijn twee kinderen. En een sublieme foto van zijn vrouw met paard voor een geheel onder watersprong, de foto was genomen op het moment dat het paard met zijn buik net het water aanraakt, je ziet het opspattende water hoog langs paard en ruiter terwijl het water waar in gesprongen werd nog geen enkele rimpeling vertoonde, deze foto heeft vele voorpagina’s gehaald. Roland geniet ook toenemend van ons geheel onverwachte bezoek. Roland laat ook foto’s zien waar een van zijn ganzen slaapt tegen zijn hond aan, en deze gans met zijn lange nek & kop geheel in de mond van de hond die het gewoon goed vind, de gans is dat gewoon, te doen bij zijn jonge. We krijgen een tweepersoonsbed in de beste kamer van zijn boerderij. Roland 68 heeft in zijn werkzame leven veel in vele grote steden van Frankrijk gewerkt voor met wat met muziek te maken heeft. Hij vraagt of we ook willen eten, er komt een grote ovale gietijzeren pan op de houtkachel, er komt eerst brood op tafel waar hij lange stroken van snijdt. Als voorgerecht komen er gekookte eieren op tafel waarvan de dooier nog wat rauw is, het dak wordt er afgesneden, flink wat zout erop en met de broodstroken erin gesopt, in een fijne sfeer weer genoten we er gedrieën van! Witte wijn kwam op tafel met een kersen Kir van 14 of 24 %, Egbert rode wijn kwam er ook bij te staan. Geleidelijk aan beginnen we het wat warm te krijgen, de grote pan komt op tafel waar wat schaap met bonnen gerecht in zat wat we met brood nuttigde. Hierna kwam de kaas en bakjes yoghurt als nagerecht. Na het gezellig natafelen gingen we toch pas om 22.45u. met zo’n 29 km. ‘in onze benen’ moe en voldaan naar bed.
Ook hier weer, Eind goed al goed!
Bon soir,
Willie
Als je het niet in het Nederlands kunt lezen, kun je het vertalen met http://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
If you can not read it in Dutch you can translate with http://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com
Si vous ne pouvez pas le lire en néerlandais, vous pouvez traduire tag http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
Wenn Sie nicht lesen können, es in Niederländisch, können Sie übersetzen mit http :/ / translate.google.com oder http://vertalen.babylon.com/
Si no puede leer en holandés, puede traducir con http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/
Dit is het verslag van de 4e dag van de 7e etappe van mijn vredesloop naar Santiago de Compostella met het thema “Wat verbind ons” op zaterdag 27 april 2013.
Nadat ik deze 7e etappe gelopen had, heb ik dit verslag in Dommelen op deze weblog geplaatst!!
26 km. Vernais – Sint Armand-Montrond
7.30u opgestaan
Waarna ontbijt met knapperige Galettes koekjes thee/ koffie en melk met voor Luna hondenbrokken en melk. Egbert vraag t aan Roland wat we aan de kosten mogen bijdrage , maar daar wil hij niets voor hebben omdat zoals hij zegde het heel normaal vind zo! Gastheer Roland bied aan om ons met zijn auto naar het punt te brengen waar we gisteren eindigde en dat vinden we goed. Roland laat voordat we vertrekken wat van zijn dieren en land zien. Dan komt mevrouw Horton met honden voorbij het voor hek en wordt er wel vier maal gretig gekust en ik maar denken dat de standaard in Frankrijk 2 kussen zijn…… We nemen gedrieën vriendschappelijk en hartelijk met omhelzing afscheid, waarbij Roland met 2 maal kust. Het is bewolkt +- 12 graden met lichte meiregen….. Creperie nodigt uit om er te gaan lunchen, waarbij Egbert genoot van een soort hoge pizza en ik van een gemengde salade met gebakken spekjes en stokbrood, beide gerechten hebben we tegelijkertijd met wijn gemarineerd.
17 uur aankomst Sint Armand-Montrond
We gingen eerst een overnachting boeken, in het routeboek van Egbert stond ’n adres waar we naar toe zijn gegaan, en kwamen bij een groot heren(en dames)huis met in de gevel een ingemetselde schelp met daarom hen een Davids ster, heel apart om te zien. Maar we kregen geen gehoor. Vanuit een tegenover gelegen groot huis kwam een vriendelijke man naar ons toe en vertelde dat het niet meer functioneert als pelgrim opvang, maar dat er nog een mogelijkheid is bij de Foyer Jeunesse de Travailleurs, dat is een nieuw gebouw met appartementen waar jongeren die voor het eerst zijn gaan werken en/of met parttime school een eigentijds ingericht 1 kamer appartement kunnen huren.
Foyer Jeunesse de Travailleurs
Daar aangekomen heeft Egbert aangebeld waarna we moesten wachten op de beheerder. Na dat we kennis hadden gemaakt bleek hij erg veel sympathie te hebben voor pelgrims mede doordat zijn vader momenteel ook de Camino aan het lopen is. Maar volgens de regels van het huis mogen er geen honden binnen. Hij ging bellen naar alternatieve mogelijkheden en kwam ook uit bij particulieren, alles zonder succes. Nadien probeerde hij zijn meerdere te bereiken en ook dat lukte niet. Hij nam nu zelf alle verantwoordelijkheid en omdat we geen geschikte plaats konden vinden en omdat Luna zo’n aangename hond is die bovendien goed luistert, bood hij toch aan om te overnachten onder voorwaarden dat we het tegen niemand zouden doorvertellen……..dus…………..! Het was zeer prettig dat we nu ook een goede overnachtingplek gevonden hadden. Na het douchen zijn we naar de Lidl gegaan om op de eerste plaats voor Luna brokken te kopen en die waren er alleen in zakken van 15 kilo…… Met blikjes hondenvoer en de andere boodschappen zijn we even teruggegaan naar onze appartementen, waarna we een kilometer gingen lopen om bij een goede Pizzeria te komen voor de avondmaaltijd. De voedzame maaltijd en het gezellig samenzijn gaven voldoening. Terug bij Foyer aangekomen troffen we er beneden bij de appartementen een groep luidruchtige jongeren waarbij leek dat er ook een ruzie gaande was. De dag hebben we afsloten in Egberts en Luna’s appartement met boodschappenwijn en gemengde noten die ik van thuis had meegenomen. Ondertussen waren er luidruchtige jongeren beneden buiten waarblij bleek dat er ook een ruzie gaande was. 22.45 uur kropen we tussen het beddengoed…..
Bonne nuit. Willie Jacobs
29 km. Les Coqs-Vernais
Nacht en ontwaken
Na een overwegend goede slaap met onderbrekingen als Labrador Luna weer anders ging liggen op het zelfopblaasbaar luchtbed of liet blijken liever ook op bed te liggen, wat ze geregeld mag als Egbert alleen met haar op ’n kamer overnacht, was ik al weer vroeg wakker maar omdat mijn lichaam toch nog moe voelde en Egbert lag te snurken ben ik toch pas opgestaan om 7.30 uur
Tussen de buien is het droog.
Op het zwembadzeil achter het huis waar we verbleven lag des morgens water en het regende bij het vertrek een klein beetje. Na alles netjes achter gelaten te hebben zijn we om 9.45 u vertrokken. Na 500 meter ontdekte Egbert dat hij zijn Staf die hij van twee meter zonnebloemhout gemaakt had vergeten was. Deze staf was Egbert al vanaf zijn thuis in Lensburg Zwitserland tot steun zo’n 550 km. Luna bleef bij mij totdat Egbert weer terug was, zo konden we om 10 uur echt gaan vertrekken. . De route ging voor een groot deel langs het kanaal en daarlangs waren hele stukken tot wel kniehoog gras niet gemaaid. Met afwisseling regende het wel/niet waardoor ik geleidelijk aan drijfnatte schoenen en broek kreeg. Egbert had schoenen met Goretex en had daar minder last van. Mijn schoenen zijn aan vervanging toe en nu weet ik het zeker de volgende die ik voor de 8 e etappe koop zijn met Goretex . Rond het middag uur zijn we wat gaan bijkomen in een cafeetje waar Egbert onder andere een omelet en ik thee genoot. Hier hebben we kranten gevraagd voor in onze schoenen om ze vanavond mee te drogen.
Met regen is er ook Zegen.
Vanaf +- 18 uur zoeken we naar de Gite die in het boekje vermeld staat, het enige wat we kunnen vinden is dat er in de buurt een hotel is en daar gaan we aan voorbij. We spreken twee pensionarissen aan, waarvan er een ons in zijn bestelauto wil wegbrengen naar een mogelijke overnachting plek en daarvoor rijden we naar een boerderij. Daar wordt overlegd,vandaar rijden we naar een volgend adres en komen bij het Engelse koppel Lesley and Barry Norton, die ons warm kwam onthalen maar later zien ze dat we een hond bij ons hebben, waardoor het onmogelijk wordt. Doordat ze twee honden hebben waarvan een agressief en/of als maar blaffend kan reageren zodra er een andere hond op het territorium aanwezig is. We reden wat verder en draaide om en zagen bij het terugrijden dat de Engelse vrouw wuifde om terug te komen voor een idee, wat we kenbaar maakte aan de chauffeur maar hij reed gewoon door en telefoneerde met de burgemeester of we bij hem thuis of in Salle de Fete = feestzaal kunnen overnachten. Ik vraag naar zijn beroep en hij blijkt vele jaren politie man te zijn geweest rondom Paris. En was het een goede tijd, vroeg ik hem? Nee niet zo, er is veel banditisme daar zei hij. Nu we door en door nat geworden zijn en we het geleidelijk aan kouder krijger wil Egbert niet in een feestzaal overnachten omdat hij daar ervaring mee heeft dat er toen geen verwarming was om te kunnen drogen. We moeten vóór de Salle de Fete = feestzaal wachten op antwoordt, ondertussen vraagt Egbert aan de oud-politieman of er een fles wijn te koop is in het dorp, even later komt hij met een goede fles wijn á 5 euro terug. Ik bedank hem ook met de woorden un Grande Mercy et un petit souvenir……waarbij ik hem een traktaat geef.
De tweede chauffeur
Na een tijd komt er een vriendelijke stevige vrouw om de hoek en vraagt of we mee willen gaan. Haar man wordt ingeschakeld en haalt de auto uit de garage en we mogen instappen, als dank zeg ik tegen haar Un Grande Mercy un Petit souvenir en geef haar een traktaat, ze bedankt vriendelijk. Het blijft gestadig doorregenen.
Deze chauffeur rijdt ook weer naar dezelfde boerderij. Egbert stapt ook uit en maakt duidelijk dat de Engelse vrouw hoogstwaarschijnlijk een goed idee heeft. Bij de boerderij werd met de vrouw van de burgemeester gesproken en nu blijkt dat de huidige omstandigheden binnen het gezin het niet toe laten dat daar gasten overnachten. We rijden naar het Engelse koppel en mevrouw staat de tweede chauffeur ook te woord. Even later rijden we naar een andere boerderij wat verderop in Vernais.
Gastvrijheid in eenvoud met een gouden hart.
Hier worden we met Luna welkom geheten door Roland Bouchonnet. De man houdt erg veel van dieren en heeft er van dichtbij bijzonder contact mee, zo ook met de hond, die hij even later met een kus verwelkomt. We worden gastvrij ontvangen, de man zegt tegen Egbert ga jij maar eerst onder de douche, toenemend bibberend trekt hij op zijn boxerhort na, in de woonkamer al zijn groot deels natte kleren uit. De bescheiden wat verlegen man gaat de houtkachel aanmaken. Bij binnenkomst waren er ook katten/poesen binnen, hongerige Luna gaat als een speer naar de plaats waar een katten/poesen maaltijdrestant staat er vreet die meteen helemaal op……., dat was erg komisch! Alleen al voor het grote onbekende avontuur zou men de eerste stappen op de Camino al kunnen gaan maken……! We hebben inmiddels ook toenemend trek in eten maar wij beheersen ons nog… Het is een mooi zooitje binnen, maar er wordt eenvoudig en goed geleefd met een echt gastvrij en gouden hart, en niet voor de luxe! We kunnen onze kleren drogen aan een was-carrousel bij de houtkachel.
Dierenvriend
Roland, 'n alleen wonende man met paarden, ezels, geit ,kippen, ganzen, katten en kalkoenen lacht graag en laat veel foto’s zien in het bijzonder van zijn twee kinderen. En een sublieme foto van zijn vrouw met paard voor een geheel onder watersprong, de foto was genomen op het moment dat het paard met zijn buik net het water aanraakt, je ziet het opspattende water hoog langs paard en ruiter terwijl het water waar in gesprongen werd nog geen enkele rimpeling vertoonde, deze foto heeft vele voorpagina’s gehaald. Roland geniet ook toenemend van ons geheel onverwachte bezoek. Roland laat ook foto’s zien waar een van zijn ganzen slaapt tegen zijn hond aan, en deze gans met zijn lange nek & kop geheel in de mond van de hond die het gewoon goed vind, de gans is dat gewoon, te doen bij zijn jonge. We krijgen een tweepersoonsbed in de beste kamer van zijn boerderij. Roland 68 heeft in zijn werkzame leven veel in vele grote steden van Frankrijk gewerkt voor met wat met muziek te maken heeft. Hij vraagt of we ook willen eten, er komt een grote ovale gietijzeren pan op de houtkachel, er komt eerst brood op tafel waar hij lange stroken van snijdt. Als voorgerecht komen er gekookte eieren op tafel waarvan de dooier nog wat rauw is, het dak wordt er afgesneden, flink wat zout erop en met de broodstroken erin gesopt, in een fijne sfeer weer genoten we er gedrieën van! Witte wijn kwam op tafel met een kersen Kir van 14 of 24 %, Egbert rode wijn kwam er ook bij te staan. Geleidelijk aan beginnen we het wat warm te krijgen, de grote pan komt op tafel waar wat schaap met bonnen gerecht in zat wat we met brood nuttigde. Hierna kwam de kaas en bakjes yoghurt als nagerecht. Na het gezellig natafelen gingen we toch pas om 22.45u. met zo’n 29 km. ‘in onze benen’ moe en voldaan naar bed.
Ook hier weer, Eind goed al goed!
Bon soir,
Willie
-
14 Mei 2013 - 03:54
Rob Kraaijvanger Curacao:
Beste Willy
Bijzonder treffend hoe jij je ervaringen naar Santiago de Compostella weer geeft.
Succes met de wandeling.
Over enige dagen vieren wij Pinksteren.
Ik wens jou dat jij verlicht moge worden door de H. Geest. -
31 Mei 2013 - 13:20
NellieJ:
Zo Willie , weer een ervaring rijker!
Het zal zeker niet altijd mee vallen om een goede slaapplaats te kunnen krijgen als er een vreemde hond bij is.
Maar eind goed al goed.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
