8 mei 2013 Einde van de 7 e etappe in Limoges !

Hallo allemaal, Hello everyone, Bonjour tout le monde, hallo an alle, Hola a todos Als je het niet in het Nederlands kunt lezen, kun je het vertalen met http://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/

If you can not read it in Dutch you can translate withhttp://translate.google.com of http://vertalen.babylon.com

Si vous ne pouvez pas le lire en néerlandais, vous pouvez traduire tag http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/

Wenn Sie nicht lesen können, es in Niederländisch, können Sie übersetzen mit http :/ / translate.google.com oderhttp://vertalen.babylon.com/

Si no puede leer en holandés, puede traducir con http :/ / translate.google.com of http://vertalen.babylon.com/


Dit is het verslag van de 15 e en tevens L A A T S T E dag van de 7 e etappe van mijn vredesloop naar Santiago de Compostella met het thema “Wat verbind ons” op woensdag 8 mei 2013.
Nadat ik de 7 e etappe gelopen had, heb ik dit verslag in Dommelen op deze weblog geplaatst!!

7.45u opgestaan 8.15 u ontbijt

In de Petit dejeuner ruimte zijn we de enige gasten als we ons netjes verzorgde tafeltje zien met hierop kleine broodjes waaronder croissants, jams, boter, jus de Orange. Een vriendelijke jongere vrouw komt vragen of we hierbij koffie of thee willen. Ik eet mijn deel geheel en al op gezien de treinen en bus dagreis die ik nog te maken heb. Maar van wat Egbert over heeft draai ik in een nog maagdelijke servet voor in een van de treinen waarmee ik mag gaan terugkeren naar Nederland.

9 uur naar Le Gare du Limoges

Het is +- 15 minuten lopen naar het station waar om 10:06 uur de trein vertrekt waarmee ik naar Gare du Nord Paris kan, op een gereserveerde stoel. Naar het station lopen we door park en voor het oude hoge koepel station zijn grootse fonteinen. Een mondaine plek waar grote festivals gehouden kunnen worden. Bij binnenkomst zie ik het mooiste station wat ik tot dan toe ooit hebt gezien, klassiek van buiten en eigentijds in harmonie van binnen. Limoges een stad om tijd aan te besteden……!!

Egberts afscheidsdrank

Wat wil je drinken Willie ? Doe maar een warme chocomelk of thee. Egbert komt terug en zegt: ik heb wat anders besteld, dat zul je ook wel lusten, een speciaal afscheid drankje. De ober komt enige tijd later met Royal Kir met champagne serveren met bijpassende knabbels… Daar zitten de Koningskinderen dan op een subliem station weer even samen op een prachtige plek onze Aarde het Leven te Vieren met enige ontroering want het is een afscheid. Nog nooit eerder tijdens een van mijn etappes had ik op het einde het verlangen om verder door te gaan naar Santiago de Compostella, maar deze keer wel. Het zijn natuurlijk allerlei aspecten die hierin meespelen waaronder de persoonlijke omstandigheden. Toch denk ik vooral dat het komt omdat onze mentaliteit, omgangsvormen, Bourgondische levensstijl, spiritualiteit, openhartigheid zo dicht bij elkaar staan………!

De ene Zwitser is de andere niet

Nadat we 15 minuten aldaar vertoefde kwam de andere Zwitser pelgrim waarmee we eens overnachten heel onverwacht uit het niets opdagen en kwam direct naar ons en bij ons zitten. Egbert vertelde van ons doel en hij zij meteen o dat wil ik ook, waarop Egbert zei dan haal ik ook een glas voor je. Nee dat wilde hij niet hebben want hij wil ook ons trakteren. We bleven eerst nog even aan de praat en toen zei hij dat hij voor de volgende dag om +-06 uur een treinticket had geboekt en dat hij dat eigenlijk wat te vroeg vond. Hij kreeg ter plekke het idee om te proberen ook met de trein waarmee ik reis te gaan. Wil jij voor de drankjes zorgen zei hij tegen Egbert dan ga ik gauw naar de balie om te proberen het te regelen, hij had nog +- 20 minuten. De Royal-Kir met Champagne drankjes waren 5 euro per stuk. De ober bracht weer de drankjes en nu met een bonnetje van 15 euro, wat ik alvast bij de kant van het tafeltje legde waar hij aan zat. We hadden van Peter gehoord dat deze Zwitser een top baan bij de bank heeft en rijkelijk is voorzien van money-money en dat hij de camino in grotere etappes loopt en nu voor drie weken terug moet om een aantal zaken in orde te brengen.

Na 10 minuten

Kwam deze Zwitser terug, ik vroeg meteen en is het gelukt? Ja! En had je veel moeten bijbetalen? Ja, dat viel tegen want ik kon alleen maar omruilen tegen een eerste klas ticket. Hij pakte daarna zijn van flink met euro briefjes gevulde portemonnee, probeerde er zo weinig mogelijk van te laten zien en haalde een briefje van 5 te voorschijn en vertelde dat hij niet zoveel geld meer heeft en legde het op tafel…. En sloot zijn portemonnee. Ik kreeg meteen gedachte om er spontaan iets van te zeggen, dat hij dat niet kan maken. Waar je het niet van verwacht….., maar kort daarna overweldigde mij zijn daad zo dat ik om des vredeswil en gemakkelijkheid er toch niets van zei. Toen het tijdstip aangebroken was om te gaan staan, keken Egbert en ik elkaar aan. Ondanks alles gaf ik deze Zwitser een hand en wenste hem verder een goed leven toe, dat wens ik jou ook was het laatste wat hij zei. Egbert zei dat hij nog nooit zo’n grote(kleine) L.. had meegemaakt…

Omhelzingen…..

…..waren er nuttig/nodig voor om bij de laatste ontmoeting en afscheid uit te drukken wat we voor elkaar de voorgaande 14 dagen betekend hebben, ook hierbij geldt: alles heeft zijn tijd onder de Zon….!!! Egbert en Luna zijn daar blijven staan, om samen na een woordelijke groet en handgebaarvan daaruit uit elkaars zichtveld te geraken…..

10:06 u

Na wat gedoe in het gangpad om het nuttige uit de rugzak te halen om deze daarna boven de stoelen 72 en 74 van wagon 16 in het bagage vak te krijgen vertrok de trein op tijd naar Gare-du-Nord Paris, waarin ik langs een dame mocht gaan zitten, waarmee ik alleen een begroetingscontact had. In de trein heb ik de verslagen bijgewerkt, rondgekeken en de 14 voorgaande dagen verder op me laten inwerken. Ik dacht wel van als ik nu een goed boek bij me had en/of een klein laptopje o.i.d. zodat ik mijn verslagen als voorbereiding op het plaatsen op de weblog alvast in word kan gaan zetten…..

De niet traktatie werd een ervaring

Achteraf vind ik me nu in de trein nog een grotere L.. omdat ik niet mijn spontane reactie gedachte omgezet heb ik daadkrachtige reacties. Ik had altijd kunnen zeggen dat kun je niet maken als je dat beloofd hebt, er staat immers geschreven laat je ja ja zijn en je nee nee zijn……..! Ik hoop dat ik nog eens een herkansing ga krijgen. Het geeft me ook een gevoel van dat ik niet loyaal ten opzichte van Egbert ben geweest, temeer daar hij zo goed voor mij is geweest!! Ik probeer het los en op z’n beloop te laten en ga wat in mijn Wat en Hoe boekje lezen en wat eten.

Metrokaartje

Ik vraag aan de conducteur of er de mogelijkheid is om een Metrokaartje te kopen, maar die service wordt in deze trein niet geboden. De trein komt 7 minuten later aan, ik denk toenemend hoe het zal gaan om een Metrokaartje uit te automaat te halen. Na het uit de trein geraken zoek ik zo gauw mogelijk bij een automaat te komen, want de overstaptijd is maar gering. Ik zie er een met een hele rij mensen erachter, daar sluit ik maar bij aan, omdat ik aan geen betere mogelijkheid denk. Kort voor ik aan de beurt ben spreek ik een jongere man aan en vraag op hij Engels spreekt, ja, wil je als ik aan de beurt ben even meekijken vraag ik hem, en hij is bereid mij te helpen. Geld erin, hij kijkt tikt aan en daar komt de kaart met wisselgeld. Op de een of andere manier haal ik meer uit de teruggeef bak dan ik eigenlijk terug zou mogen krijgen…..

De goede Metro en richting nog

Ik vraag meteen aan een net uitziende grote man welke Metro ik moet nemen en hij stuurt mij naar buiten om eerst een heel stuk te lopen voor een beter/snellere overstap. Al twijfelend vraag ik het aan een regel man met een reflecterend vest nogmaals na. Hij zegt dat ik naar binnen moet, weer terug en routeborden 5 moet nemen, ik vraag het hem nogmaals en hij zegt overtuigenderJa! Toen ik op de plaats kwam waar de Metrolijn 5 langs komt heb ik aan de omstanders gevraagd of dat de komende naar mijn bestemming gaat en ja hoor, dat was de eerste opluchting. Daar komt tie aan, ik neem plaats waar ik de stopplaatsvermelding goed kan zien en ook hoeveel stations het nog is totdat ik er uit moet. Ook dat lukt.

Nu nog naar de treinen

Dan kom ik op het Metro eindstation en vind nergens een aanwijzing hoe men naar de treinen kan komen, vragen, nogmaals vragen en ze wezen steeds naar boven maar geen enkel bord dat het bevestigd. Ja natuurlijk de treinen rijden boven de Metro dacht ik in eens en geleidelijk aan kwam ik bij de treinen. Meteen naar een hokje waar een info was. De trein stond al gereed met vele mensen erbij en die er langs liepen. Wagon 16 met stoel 72 was nog +- 1 kilometer verderop . ….

Stoelnummer

Als ik mijn wagon ben ingestapt begint het zoeken naar het stoelnummer, waar regelmatig in een andere trein een andere logica bij geldt met soms wild verspringende nummeringen. Als ik het gevonden heb mag ik aan de raamzijde gaan plaatsnemen en langs weer een vrouw, een vriendelijke Française, die wat rondkijkt en regelmatig met haar G S M contact heeft.

Op naar mijn vaderland

We gaan nu richting Nederland via Brussel, Antwerpen in Rotterdam daar stap ik uit de trein om over te stappen op de trein naar Eindhoven. Ik kijk wat in mijn Wat en Hoe boekje als ik niet rondkijk. Het zitten is overwegend ontspannend. Ik merk wel dat de vrouw langs mij eventueel contact wil hebben, en voordat we in Rotterdam zijn probeer ik het met mijn zo goed mogelijk Engels en dat gaat. Ik vraag haar waar ze naar toe gaat en ze zegt naar Amsterdam waar haar zus woont. Ze kijkt en lacht een beetje als avonturierster. We hebben kort maar leuk contact. Ik vertel haar over mijn reisdoel en het doel van de verleden 14 dagen,wat ze wel een boeiend onderwerp vind. Ik vertel haar over mijn vredesloop en dat ik als souvenir een traktaat geef en dat ik nog1 Franstalig bij me heb en die graag aan haar wil geven, ze is er blij mee. Tien minuten voordat de trein in Rotterdam arriveert vraag ik haar om onze plaatsen te wisselen zodat ik alvast mijn rugzak van boven kan pakken en in orde maken, om zo vlot en op tijd de trein uit te kunnen gaan voordat deze doorrijd naar Amsterdam. Met een handdruk en beste wensen groette we, het is +- 17:02 uu.

Marokkaanse pannenkoek

Zo gauw ik op het centraal station kwam rook en zag ik allerlei aantrekkelijke eet en zit gelegenheden, normaal eet ik doordeweeks om 17:30 u en nu ik in Nederland ben schakelt mij maag en alles wat daar aan vastzit automatisch over op dat tijdstip. Omdat ik natuurlijk trek heb in eten en zo gauw mogelijk naar huis wil heb ik eerst gekeken hoe laat de treinen naar het zuiden gaan, er was een die zowat meteen ging en die ik met wat haasten zou kunnen halen. Voor de volgende moest ik +- 30 minuten wachten, dat leek met geschikter zo had ik ook nog even tijd om diverse mogelijkheden te kunnen screenen op gezonde voeding en versheid. Zo kwam ik bij een goedlopende zaak met wel 7 mensen van Marokkaanse afkomst achter de toonbank met vers producten. Ik weet de naam niet meer maar het was met allerlei groeten, knoflook en andere saus, rundvlees. Het geheel opgerold en dubbel gevouwen en dan even in een soort gril/oven. Wat was dat lekker, gezond en pittig smaakvol, het kostte wel een kwartier om het fatsoenlijk naar binnen te werken, waarbij ik ondertussen nog een praatje maakte met een langs mij zittende trein door-reiziger, ik was met het eten geheel voldaan en dat voor 4 euro! Met het water wat ik nog in de rugzak had begeleide ik het naar lagere regionen……

Bustocht

Na voorspoedig in Eindhoven NS te zijn aangekomen, moest ik wat wachten op de bus naar Dommelen. Geleidelijk aan kreeg de Nederlandse drukte en gejaagdheid meer vat op mij. Nadat de bus op 300 meter van mijn huis stopte om mij te laten uitstappen bracht ik mijn rugzak om +- 20.30 u weer binnenshuis. Ondanks de vermoeidheid koos ik ervoor om eerst de bagage uit de rugzak te halen en de was in de wasmand te ………. En zoveel mogelijk weer terug om zijn plaats te brengen. Morgen wil ik de rugzak en toilet tas een grondige schoonmaakbeurt geven.

Alvast voorbereidingen voor volgend jaar als ik de 8e etappe wil gaan ondernemen.

In mijn verslagboek heb ik ook allerlei aantekeningen/tips geschreven die ik volgend jaar wil beleven en toepassen en zodra ik heel mijn verslag op de weblog heb, wil ik er al zoveel mogelijk van klaarmaken, zodat er al een nieuwe praktische basis ligt! Ik wil onder andere zo gauw mogelijk een lichte kleine laptop of tablet ter beschikking hebben waar ik mijn verslag voortaan meteen in Word op allerlei tussendoor momenten in kan tikken. Tenminste als ik er dan ook zin in heb, hiermee wil ik bereiken dat ik bij thuiskomst geen 20-35 uren achter de computer hiervoor moet gaan zitten en intypen. Op zich wel leuk werk, maar na een gewone vakantie is er bij thuiskomst vaak al van alles weer bij te werken en daar kan ik dan niet of moeilijk ook nog aan toe komen…..

Foto’s

Die heb ik heel wat gemaakt en geen daarvan tot nu toe op deze weblog geplaatst. Ik heb wel pogingen hiertoe gedaan. Daarbij kreeg ik bericht dat ik er dan voor moet gaan betalen en dat vind ik niet leuk en weinig nuttig.
Degene die al mijn verslagen leest en graag ook de foto’s eens bij een ontmoeting wil zien tijdens een avond in het komende jaargetijde, nodig ik hierbij van harte uit!
Als dat zo is, wil je mij het dan laten weten?
williejacobs7@gmail.com
gsm. 0031(0)640 717 795

Geen monotoon leven de komende 50 weken……

Zo’n Camino etappe is ook een natuurlijke mogelijkheid om tijdelijk veel te kunnen loslaten wat bij elkaar een “MAMMOET rugzak” kan betekenen, met als doel onder andere, ontspanning en harmonie te bewerkstelligen, maar ook als een soort beloning aan jezelf!

Ik probeer deze voor de volgende etappe weer te gaan verdienen door de projecten te voltooien waar ik bezig mee ben.
Zoals de renovatie van mijn ouderlijk huis wat het Atelier was van mijn vader die kunstschilder was, tot gast-Atelier voor kunstenaars, waar je over kunt lezen op www.berkenhuisje.nl www.pierre-jacobs.nl die beide nog actueel en compleet gemaakt dienen te worden.
Daarbij wil ik graag in november, nadat de oudste dochter Heidi met haar man Stefan van hun 2e kindje zijn bevallen DV, de middelste dochter Salomé gaan bezoeken die al een langere tijd in Cambodja, Azië beleefd. Ik hoop dat dan de jongste dochter Naomi ook geslaagd is aan de hoge school in Utrecht voor haar opleiding sociale en maatschappelijke dienstverlening….
En dan de overzicht tentoonstelling als postuum eerbetoon aan mijn vader die dit jaar 50 jaren geleden overleed.
Dit vind plaats in de galerie van de Achelse Kluis in België aan de grens met Nederland van 10 tot en met 16 juni 2014.
Om het hele jaar door maandelijks 1 avond dansend te ontspannen verbind ik mij met het www.swingjevrij.nl team.
En voor mijn wandeltrainingen maak ik graag gebruik van www.wandelpool.nl

Benieuwd

Ik ben natuurlijk ook benieuwd naar hoe het met je gaat..?
Hartelijke groeten en bedankt voor reacties en andere vormen van belangstelling,

Willie Jacobs